پارک شفق | کامران دیبا

پارک شفق
معمار : کامران دیبا 

موقعیت : ایران ، تهران 
وضعیت : ساخته شده
مساحت : ۱۶۸۶۷ مترمربع
تاریخ ساخت : ۱۳۴۵-۱۳۴۸

درباره پروژه پارک شفق 

پیشینه

این پارک در دوره قبل از انقلاب پادگانی (پهلوی) با قدمت زیاد بوده که پس از تقسیم اراضی بین کارمندان دولت قسمتی از آن باقی ماند که این پارک شکل گرفت.

بنیادگذار

بنیادگذار این پارک دکتر رضازاده شفق بود که آن را در باغی متعلق به مستوفی‌الممالک ساخته شد.

معماری پارک شفق

طراح و معمار این پارک، کامران دیبا است و الگوی این پارک از پارک‌ های فرانسوی الهام گرفته شده است و از ابتدا بر پایه طرح و برنامه‌ ای مشخص احداث شده است.زمین های منطقه یوسف آباد تهران متعلق به مستوفی الممالک بودند و این باغ نیز جزو زمین های وی بود که با گسترش شهر تهران و ساخت خانه در این منطقه، این زمین که در عمق زمین قرار داشت و فرو رفته بود، تبدیل به محل تخلیه زباله های اهالی محل شده بود.مهندس دیبا از همین گودال طبیعی و پستی و بلندی های آن برای طراحی این پارک استفاده نمود و بخش فرو رفته آنرا به زمین بازی کودکان اختصاص داد و تپه وسط آن را اختصاص به سرسره های جالبی برای بازی کودکان قرار داد.

استفاده معمار از سبک معماری 

همچنین وی به دلیل علاقه به معماری ایتالیا میدانگاه اصلی این پارک را شبیه به میدان های شهرهای ایتالیا طراحی کرد که یک استخر زیبا با آب نما و سکوهایی برای نشستن مردم و در کنار آن نیز یک آمفی تئاتر احداث نمود و هدف وی محیطی بود تا مردم در آن جمع شده و از کنار هم بودن لذت ببرند

فرهنگسرای پارک شفق

مهندس دیبا همچنین ساختمان شمالی این باغ را که محل سکونت مالک اولیه این زمین بود، بدون تخریب کردن به همان شکل اولیه باقی گذاشت و آن را مرمت کرد که بعدها به فرهنگسرا تغییر کاربری داد و ساختمان کناری آن نیز با توجه به همان معماری ساختمان اصلی ایجاد شد.

امکانات

از امکانات پارک شفق می توان به کتابخانه، فرهنگسرای شفق واقع در ضلع شمالی پارک، نمازخانه، آمفی تئاتر، سفره خانه سنتی،کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، وسایل ورزشی، بوفه، کافه، سرویس بهداشتی و … می باشد.

پوشش گیاهی

پوشش گیاهی در پارک شفق متنوع است و در این پارک درختان چنار، نارون، کاج، اقاقیا، بیدمجنون، افرا، به ژاپنی، یاس زرد و زیتون موجود است.

ثبت در آثار ملی ایران

این اثر در تاریخ ۲ بهمن ۱۳۸۲ با شماره ثبت ۱۰۸۵۵ به‌ عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.