پلازای فرهنگی ایران
معمار:احمد صفار
موقعیت:ایران
وضیعت: کانسپت
کاربری:فرهنگی
تاریخ طراحی: ۲۰۱۸
معماران اصلی: احمد صفار
همکاران طراحی: مهسا گرجی – مرضیه استعدادی- الهه آذرخش – بهار مصباح- نسیم صادقلو- نیلوفر ذاکر
جوایز: رتبه سوم جایزه جهانی معماری ایالات متحده امریکا GADA2019
درباره پروژه پلازای فرهنگی ایران
در دهههای اخیر، نیاز گسترده به آموزش و پرورش در ایران موجب ایجاد مدارس بسیاری شده و به موازات رشد آموزش، الگوهای سنتی کالبد
مدارس دچار تحولات و دگرگونیهای بسیاری شده است.
مدارس سنتی ایران
مدارس سنتی ایران مانند دیگر فضاهای معماری گذشته فضاهایی پایدار در نظر گرفته شده اند که پاسخگوی نیازهای کاربردی و محیطی در طول
سالیان بسیاربوده اند.
با این حال، در روزگار معاصر، این الگوهای سنتی فرصت انطباق با شیوههای نوین آموزشی را نیافته اند،
الگوهای پایدار
از اینرو این پروژه تلاشی برای تاکید و یادآوری الگوهای پایداراجتماعی است که با وجود محدودیتهای شهرسازی و فضاهای شهری توانسته
درغالب فضای آموزشی در جامعه قرار بگیر.
و با وام گرفتن از الگوی سنتی مدارس تعریف نوینی برای پویایی شهری و پایداری اجتماعی در کشور ارایه دهد.
الگوهای مدارس سنتی ایرانی
در الگوهای مدارس سنتی ایرانی با به کارگیری پایداری
در جنبههای فرهنگی
محیطی
اقتصادی
اجتماعی
باعث به جریان انداختن حیاتی دائمی برای این عنصر مهم شهری گردیده است.به گونهای که امروزه نیز با وجود تغییرات اساسی در الگوهای
رفتاری، این الگوها همچنان زنده و پویا میباشند.
معماری بومی
معماری مدارس ایرانی همچون دیگر ابنیه سنتی در این سرزمین بومی بوده و ابنیه در نهایت مطابقت و همخوانی با سایت بنا شدهاند. ساختار
بنا حیاط مرکزی و نظم هندسی درونی است که در تودهای هماهنگ با سایت قرار گرفتهاند.
پروژهی پیش رو تاکیدیست بر امکان هماهنگی با شهرسازی و فضاهای شهری با وجود محدودیتهای خاص این حوزه که موجب جذب کاربران
حیاط مرکزی
با بهرهگیری از الگوی مدارس تاریخی ایران این مدرسه پیوندی عمیق با مدارس سنتی ایران دارد که با داشتن یک حیاط مرکزی و نورگیری از ۴
جهت، فضای آموزشی و تعالات اجتماعی سالم و تاثیرگذار برای دانشآموزان برقرار کرده است.
نقش پله
این پروژه با استفاده از اختلاف ارتفاع و ایجاد پله به خوبی خود را از فضای شهر جدا کرده و رواقهایی که در حقیقت به عنوان پیشفضا از ارتباط
مستقیم خارج و داخل جلوگیری میکنند طراحی شدهاند، به گونهای که همگی برگرفته از الگوهای تاریخی مدارس ایرانی هستند.
با استفاده از موارد ذکر شده این مدرسه توانسته فضایی اصیل در میان شهر ایجاد کند که علاوه بر ارتقا ی کیفی آموزشی کاربران نقش مهمی
در پویایی فرهنگی و اجتماعی شهر را به عهده دارد.
رواق
استفاده از رواق در معماری ایرانی نیز نشانهای دیگر جهت باززندهسازی الگوی مدارس سنتی ایران در این پروژه است،
هم چنین پله های مجموعه که فضای شهری و مدرسه را به یکدیگر متصل کرده و فضایی تعاملاتی برای دانشآموزان فراهم نموده است این
مدرسه را به فضای مناسبی برای تعاملات اجتماعی دانش آموزان تبدیل کرده که در چرخهی فرهنگی و اجتماعی جامعه نقش به سزایی ایفا
میکند