خانه P

خانه P
معمار: +PLY

موقعیت: آمریکا، آن اربور
وضیعت: تکمیل شده
کاربری: مسکونی
مساحت: ۵۱۱۰.۰ فوت مربع
تاریخ ساخت: ۲۰۱۹
طراحی داخلی: Mary Jane Williamson
مهندسی سازه: (Paul Dannels (SDI Structures
منظر: Rick Meader
عکاس: Jeffrey Kilmer

مشخصات پروژه خانه P

برای دیدن تصویر باید مغز و یا بهتر تخیل را استراحت داد. دیوارها بنفش کم رنگ است. کف آن کاشی های قرمز است. چوب تختخواب و صندلی ها به رنگ زرد کره تازه ، ورق و بالش بسیار لیمویی سبز روشن است. روسری روتختی پنجره سبز است. میز نارنجی توالت ، حوضه آبی. درها ییلاقی. و این همه چیز است. »وینسنت ون گوگ از نامه ای به برادرش. دو بخشنامه توسط موکلین ارائه شده است: مجموعه آثار هنری اواخر قرن بیستم و طراحی اشیاء در فضاهایی که تعارف دارند ، اما از حضور آنها خدشه دار نمی شوند. این کار را در یک هواپیمای کف اصلی مداوم انجام دهید که امکان پیری برازنده در محل را فراهم می کند. علاوه بر این ، مشتری ابراز بی اعتمادی نسبت به برنامه های باز است. سرانجام ، پروژه را در سایت کم عمق ، محکم و محکم شیب دار قرار دهید.

تداوم فضایی

این پروژه برای ادغام فضای زندگی و نمایش در عین حفظ میل به جداسازی فضایی ، اتاقهایی را ایجاد می کند که با ارقام هندسی ناقص تعریف شده اند. هر اتاق همسایه خود را در تعریف مرزها حساب می کند. تداوم فضایی با دخالت از طریق چهره های باز پدیدار می شود ، زیرا آنها با لبه های همپوشانی تکمیل می شوند در حالی که از نظر برنامه ای باقی مانده اند. با توجه به صاف بودن کف مداوم و اختیار مورد نظر از اتاق های جداگانه ، این پروژه سعی دارد تا رابطه پیچیده شکل-زمین را از طریق تنش فضایی بین مهار برنامه ای و همپوشش هندسی حل کند.

هندسه طرح

هندسه اولیه طرح کف از دو قوس لنگر دار در گوشه و کنار خطوط عقب نشینی شمال گرفته شده است ، که باعث ایجاد یک طرح بصورت خطی از اتاقها در امتداد مرز شرقی و یک دیوار مداوم از نقاشی ها به سمت غرب می شود. با استفاده از قوس به عنوان یک ثبت مکانی ، مجموعه ای از اتاق ها در زوایای مختلف ایجاد می شود و آنها را در شش منطقه مختصات ارتباطی گروه بندی می کند. هر یک که در مجاورت مختل شده است ، در عین حال با هم مرز اتاقهای جداگانه را تعیین می کنند. واسطه انحنای محیط و شکلهای مستطیلی اتاقها ، دیوارها و دهانه ها بر اساس منابع هندسی از عناصر مجاور بریده می شوند و ترجمه می شوند تا منطق داخلی هر اتاق.

طراح داخلی

در قرمز آبی سبز ، ۱۹۶۳ توسط السوورث کلی (یکی از هنرمندان حاضر در مجموعه مالک) ، لبه های درخشان رنگ های مختلف تنش رابطه ی شکل و زمین را به تصویر می کشد. در خانه چیدمان اتاق های مجسمه ای از کیفیت این نشاط فضایی بین شکل و زمین برخوردار است. با وجود این برخلاف ثبت یک خط در نقاشی ، کدورت دیوارها امکان جابجایی مکانی از یک طرف به طرف دیگر را فراهم می کند ، که همچنین یک وارونگی شکل شکل را از طریق حرکت و تغییر نقاط برتری ایجاد می کند.

در هر منطقه ، ترکیب اتاقها پوشش از شرایط مرزی را آشکار می کند و سرزمینها را از طریق همپوشانی و افزودن نقاشی های مدرن هماهنگ می کند. این ترجمه متداول تر از معماری را با الهام از نقاشی به سمت معماری که به طور بالقوه می تواند تجدید نقاشی مجدد پیچیدگی مکانی ایجاد کند ، معکوس می کند. اتاق خواب ون گوگ بی قرار است و فضاهای فراتر از آن نفوذ کرده است. و این همه …

ترجمه اختصاصی از تیم تحریریه آرکاو، هرگونه کپی برداری از این مطلب صرفا با ذکر منبع مجاز می باشد.

House P
architect: +PLY

location: UNITED STATES, ANN ARBOR
status: completed
user: residential
Area: ۵۱۱۰.۰ ft²
year: ۲۰۱۹
Interior Design: Mary Jane Williamson
Structural Engineering: Paul Dannels (SDI Structures)
Landscape: Rick Meader
Photographs: effrey Kilmer

project description of House P

To look at the picture ought to rest the brain or rather the imagination. The walls are pale violet. The floor is red tiles. The wood of the bed and chairs is the yellow of fresh butter, the sheet and pillows very light lemon-green. The coverlet scarlet. The window green. The toilet-table orange, the basin blue. The doors lilac. And that is all—” Vincent Van Gogh from a letter to his brother. Two directives were posed by the clients’ brief: house their collection of late 20th century artworks and design objects in spaces that compliment, but do not detract from their presence; accomplish this on a primary single continuous floor plane that allows for a graceful aging in place. Additionally, the client expressed a strong mistrust for open plans. Finally, site the project on a shallow, tightly constrained and steeply sloping site.

Spatial Continuity

To integrate the space for living and display while maintaining the desire for spatial separation, this project creates rooms defined by incomplete geometric figures. Each room accounts for its neighbor in the definition of boundaries. Spatial continuity emerges by implication through open figures as they are completed through overlapping edges while remaining programmatically divided. Given the flatness of the continuous floor and the desired discretion of the individual rooms, this project attempts to resolve the complicated figure-ground relationship through a spatial tension between programmatic containment and geometric overlap.

geometry of plan

The primary geometry of the floor plan is derived from two arcs anchored on corners of north setback lines, which creates a linear layout of rooms along the eastern boundary and a continuous wall of paintings to the west. Deploying the arc as a spatial register orients the array of rooms at different angles, grouping them into six relational coordinate zones. Each disrupted by the adjacent, yet together they define the boundary of individual rooms. Mediating the curvature of the perimeter and the rectangular shapes of the rooms, walls and openings are cut and translated based on the geometric references from adjacent elements rather than the internal logic of each room.

interior design of House P

In Red Blue Green, 1963 by Ellsworth Kelly (one of the artists represented in the owner’s collection), the glowing edge of different colors depict the tension of its figure-ground relation. In the house the arrangement of figured rooms possesses the quality of this spatial vibrancy between figure and ground. Yet unlike the registration of a line in the painting, the opacity of walls enables a spatial transition from one side to the other, which also creates a figure-ground inversion through movement and changing vantage points.

Within each zone, the composition of rooms reveals the overlay of boundary conditions and coordinates territories through the overlap and juxtaposition of modern paintings. This inverts the more common translation from architecture inspired by painting toward architecture that could potentially generate a painterly reexamination of spatial complexity. Van Gogh’s bedroom has grown restless and has permeated the spaces beyond. And that is all…