فصلنامه شهر پایدار ۲

 

 

 

 

 

نوآوری بازوی کلیدی حل مسائل عدیده شهرها در جهان معاصر است. امروزه رشد نوآوری بین شهرها عامل تعیین‌کننده افزایش رقابت‌پذیری و رشد محسوب می‌شود که این امر در بستر نظام‌های نوآوری شهری رخ می‌دهد. شهرها برای رشد نوآوری و افزایش شتاب انتشار و به‌کارگیری آن نیازمند شناخت مناسب از ابعاد، عوامل و مسائل نظام نوآوری شهری می‌باشند. در این پژوهش مسائل نظام نوآوری کلان‌شهر تهران بر اساس مبانی نظری و با استفاده از روش دلفی آنی در قالب سه دسته عوامل: ۱-زیرساخت‌های نوآوری؛ ۲-شبکه‌ها و تعاملات نوآوری و ۳-سیاست‌گذاری نوآوری شناسایی‌شده و با بهره‌گیری از روش نقشه شناختی فازی میزان اثرپذیری، درجه مرکزیت و میزان اثرگذاری هرکدام بر بهبود نظام نوآوری کلان‌شهر تهران سنجش شده است.

 

دریافت کامل مقاله

شهر پایدار ازنظر حکمت اسلامی شهری است که بتواند بسترها، زمینه‌ها و ملزومات آدمی را برای طی طریق و رسیدن به سعادت دنیوی و اخروی فراهم سازد. هدف از انجام مقاله حاضر، بررسی و تبیین انطباق‌پذیری ویژگی‌های حاکم بر شهر زنجان با معیارها و اصول شهر پایدار در حکمت اسلامی است. روش تحقیق در مطالعه حاضر، به‌صورت توصیفی- تحلیلی بوده و نوع تحقیق، کاربردی است. برای تحلیل داده‌ها از تکنیک‌های آماری توصیفی و آزمون نیکوئی برازش کلموگروف-اسمیرنف و تحلیل رگرسیونی لجستیک با کمک نرم‌افزار SPSS استفاده گردید.طبق یافته‌های تحقیق، مقدار آماره کلموگروف-اسمیرنف (K-S) شاخص اقتصادی ۸۶۹/۰، شاخص کالبدی-محیطی ۶۹۷/۰، و شاخص اجتماعی ۶۱۹/۰ است. با توجه به مقدار (K-S)، بیشترین انطباق ویژگی‌های شهر زنجان با شهر حکمت اسلامی در شاخص‌های اقتصادی می‌باشد.

 

 

زیست پذیری یکی از راهبردهای توسعه پایدار است و شهری زیست پذیر نام دارد که سه مؤلفه اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی در آن، به سمت توسعه پایدار گام بردارند. در راستای چنین هدفی پژوهش حاضر باهدف سنجش میزان زیست پذیری سکونت‌گاه‌های شهری مناطق مرزی در شهر تربت‌جام انجام‌گرفته است. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی و برای گردآوری داده­ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده‌شده است. جامعه آماری شامل ساکنان شهر تربت‌جام بوده و حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران ۳۸۳ برآورد شده است. در تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از روش تی‌هتلینگ و آزمون فریدمن و تی تک نمونه‌ای گردیده است.

 

در ایران با روی کار آمدن دولت مدرن و جهت دادن برنامه‌ها و سرمایه‌گذاری‌ها به‌سوی شهرها، شکل‌گیری مجموعه‌های شهری امری اجتناب‌ناپذیر بود و باگذشت زمان‌بر تعداد چنین پدیده‌هایی در فضای سرزمینی کشور افزوده شد. بااین‌حال، مرور مطالعات و نیز بررسی ساختار و سازوکار فضایی اداره مجموعه‌های شهری در کشور نشان می‌دهد که فقدان یکپارچه نگری و توانایی برای تفکر و عملکرد منطقه‌ای در ساختارهای مدیریت چند پارچه و مجزای یکایک مراکز زیست و فعالیت در مجموعه‌های شهری کشور ازجمله مهم‌ترین مشکلات و چالش‌هایی است که در حال حاضر مجموعه‌های شهری کشور ازلحاظ نهادی و مدیریتی با آن مواجه هستند. این در حالی است که به‌رغم تصویب طرح‌های چندین مجموعه شهری کشور (ازجمله تصویب طرح‌های مجموعه شهری تهران، مجموعه شهری مشهد، مجموعه شهری تبریز، مجموعه شهری شیراز، مجموعه شهری اصفهان، مجموعه شهری قزوین و …)، سازوکارهای نهادی و سازمانی پیشنهادی آن‌ها تحقق‌نیافته است. بنابراین این نوشتار به دنبال پاسخ به این سؤال است که دلایل عدم تحقق و عملیاتی نشدن الگوهای پیشنهادی مدیریت مجموعه‌های شهری کشور کدام‌اند؟

 

 

علی‌رغم اینکه افزایش فعالیت بدنی در میان مردم تبدیل به یکی از اولویت‌های بهداشت عمومی شده است، میزان فعالیت بدنی افراد پایین و ناکافی است. در این میان پیاده‌روی رایج‌ترین و قابل‌دسترس‌ترین نوع فعالیت بدنی است که تقریباً تمامی گروه‌های سنی بدون پرداخت هزینه می‌توانند از آن بهره‌مند گردند. این پژوهش باهدف اصلی، بررسی اثرات محیط انسان‌ساخت در میزان پیاده‌روی افراد در منطقه ۷ تهران انجام گردید. روش تحقیق توصیفی و تحلیلی است. جمع‌آوری اطاعات به دو صورت اسنادی و میدانی انجام گرفت. جامعه آماری این تحقیق شامل افراد بالای ۱۵ سال منطقه ۷ تهران و حجم نمونه از طریق فرمول کوکران ۳۸۴ نفر به دست آمد.