خانه پرویز تناولی | کامران دیبا

خانه پرویز تناولی
معمار : کامران دیبا 

موقعیت : ایران ، تهران 
وضعیت : ساخته شده 
کاربری : مسکونی ، ویلایی 
تاریخ : ۱۳۴۷/۱۹۶۸
دوره تاریخی : پهلوی 

درباره پروژه خانه پرویز تناولی 

خانه ای را تصور کن که از در ورودی حیاطش گرفته، تا قرنیز های پای دیوارش، همه و همه از زیبایی و هنر لبریزند، خانه ای که بند بندش با عشق و زیبایی شکل گرفته، پشت هر دیوارش، هر ستونش، هر قسمتش دلیل و فلسفه ای نهفته است، خانه ای که آینه تمام نمای وقار و زیبای معماری ایرانی است، خانه ای با اصالت، اصالتی از جنس هنر ناب ایرانی، خانه که بتوان وجود هنر را حتی با نگاه کردن لمس کرد، خانه ای که بشود برای آجر به آجرش شعر گفت، در حیاط با صفای نشست و روییدن گل ها را دنبال کرد، خانه ای که بتوانی آن را تبدیل به موزه ای کنی برای به نمایش گذاشتن هنرهایت، خانه ای که در آن زندگی به معنای واقعی جریان داشته باشد، خانه ای مثل خانه یک هنرمند و هنرمندی مانند پرویز تناولی.

نمای خانه پرویز تناولی 

همه چیز این خانه ساده به نظر می رسد، آجرهای به کار رفته در نمای ساختمان، حصار های بلند فلزی بالای دیوار، پنجره هایی ساده که پرده های سفید پشت آن ها را پوشانده.

حیاط خانه پرویز تناولی 

اما وقتی درب ورودی سبز رنگ را باز می کنی و پا به حیاط با صفای خانه می گذاری،تازه شگفتی های خانه هویدا می شود، از میان درختان سبز رنگ، ساختمانی آجری نمایان می شود، که برای رسیدن به آن باید امتداد دیوار آجری حیاط را طی کنی. از زیر اتاقی که قسمتی از حیاط را مسقف کرده است عبور می کنی، لحظه ای، همنشینی زیبای رنگ سبز پنجره های نشسته بر دل دیوار آجری جذبت می کند، همان طور که به آن نگاه می کنی مسیرت را ادامه می دهی.

ارتباط طرح با صاحب خانه 

از میان قسمت مسقف حیاط که گذر کردی در سمت چپ،ساختمان اصلی را می بینی که همچون ساختمان ورودی در میان دار و درخت حیاط خود نمایی می کند، با همان دیوار های آجری زرد رنگ، با همان پنجره های ساده ی که قابی سبز دارند، از پله های آجر چین بالا می روی، هنوز پای از پله آخر بر نداشته ای که مجسمه شیر سنگی کنار پله ها نظرت را به خودش جلب می کند، تازه متوجه می شوی مجسمه ها و المان های سنگی در حیاط بسیار است، خب تعجبی هم ندارد، چرا که این خانه، خانه یک مجسمه ساز است و به خاطر همین است که حیاط با صفای این خانه با مجسمه های سنگی زیبا مزین شده است.

هنر ایرانی 

در این خانه همه چیز آرام آرام هویدا می شود، با همان طمانینه و آرامشی که خاص هنر ایرانی است،پله ها را که تمام می کنی و از شیر سنگی چشم بر می داری، تازه نگاهت به در ورودی و مجسمه های هیچی می افتد که منتظرت هستند، تا صلابت و زیبایی شان را به رخ بکشند

دکوراسیون داخلی خانه پرویز تناولی 

از لای درب نیمه باز خانه، نیم نگاهی به داخل می اندازی،
در همان نگاه اول هم همه چیز زیبا و اصیل به چشم می آید، فرشی ایرانی نشسته بر پای پله های چوبی، دیوارهای سفید با قرنیز هایی از جنس چوب که در همان نگاه نصفه و نیمه هماهنگی بینظیر میان اجزای دکوراسیون داخلی را نشان می دهد، مجسمه ها، نرده ها، همه چیز تو را به داخل می خواند، بی قراری برای رفتن و رسیدن به آن ها، اما مسخ شده ای، مسخ آن همه زیبایی، زیبایی های نشسته بر قاب در نیمه باز.

فضای داخلی خانه 

وقتی وارد خانه شدی، دیگر مهم نیست که اول کدام فضا را نگاه کنی،این خانه در هر وجبش برای تو شگفتی ساز است، بافته های عشایری، همچون کاشی های فیروزه ای که آوای عشق را در خانه طنین انداز می کند بر کف خانه نشسته اند، تندیس های طلایی عضو جدا نشدنی دکوراسیون داخلی این خانه هستند. آن ها درتمام قسمت های خانه به چشم می آیند.

درمورد طرح معمار 

معمار این خانه یعنی کامران دیبا، ارزش زیادی برای طراحی های خود قائل است،طرح هایش همه بوی اصالت می دهند، دیوارهای سفید، کف های چوبی، قرنیزهای هماهنگ با کف خانه، همنشینی ساده رنگ های سفید و قهوه ای، استفاده مجسمه های دست ساز صاحب خانه به عنوان وسائل تزیینی. همه این سادگی ها در کنار هم این خانه را تبدیل به یک خانه دوست داشتنی کرده است.

طراحی خانه 

طراحی خانه جوری شکل گرفته است که بتوانی از هر جای خانه زیبایی های قسمت های دیگر را نیز ببینی، مسیر ها باز هستند و دید دارند، هیچ نقطه کوری در خانه دیده نمی شود، ازهر مسیری که بروی زیبایی ها تو را همراهی می کنند.این خانه خود به سان موزه ای شگفت آور است، اما درقسمتی از خانه که تابلوهای زیبا در آن به نمایش در آمده اند، با آن نور پردازی های زیبایش واقعا شبیه یک گالری است وکاملا حس بودن در فضایی هنری را برایت القا می کند.