فصلنامه مسکن و محیط روستا شماره ۱۴۱

 

 

 

 

 

 

 

 

---

نظریه های علوم رفتاری، در تشریح شیوه تعامل محیط های مسکونی با ساکنان، بر نقش هویت بسیار تاکید دارند. از سوی دیگر بسیاری از پژوهشگران نیز هویت را به عنوان هدف اصلی سکونت معرفی می کنند. هویت در محیط های مسکونی به دو گونه فردی و اجتماعی پدید می آید و مسکن در این میان نقش اصلی را ایفا می کند.

 

انقلاب کشاورزی و صنعتی با تغییر نیازها و شیوه زندگی انسان، خانه و محل زندگی او را تغییر داده‌ و انتظارات جدید و متفاوتی از آن را به وجود آوردند. امروز با شروع انقلاب دیجیتالی موج عظیمی از تحول جریان یافته است که در مسیر خود خانه و مسکن انسان‌ها را نیز دچار تغییر و دگرگونی می‌کند. آنچه که در این سرآغاز تحول مهم است سعی بر شناخت نوع و حوزه تغییرات الگوی مسکن کشورمان و ارائه رهنمودها و الگوهای مناسب برای مواجهه با این دگرگونی است تا پیش از رویارویی با این تحول عظیم آمادگی لازم برای تغییر به وجود آید.

 

 دریافت کامل مقاله

روستا از جمله مجتمع های زیستی است که رابطه تنگاتنگی با اقلیم، طبیعت، اقتصاد، خصوصیات اجتماعی و فرهنگی دارد. با توجه به روند تحولات اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و همچنین ورود تکنولوژی ساخت مسکن در کشور و به تبع آن در استان فارس در چند دهه اخیر، تغییرات عظیمی در معماری مسکن روستایی این استان ایجاد شده است.

 

 

 

---

متأسفانه علیرغم پیشرفت دانش و توان مهندسی و تکنولوژی ساخت، هیچکدام نتوانسته است در بالا بردن کیفیت فضاها و ارزش‌های معماری متناسب با زندگی انسان معاصر کمک شایانی کند؛ به گونه‌ای که فضاهای معماری امروز به فضاهایی تک بعدی و فاقد معنا تبدیل شده‌ و کیفیات یکسانی پیدا کرده‌اند. علاوه بر این، تکنولوژی موجب شده، بر خلاف تفاوتهای فرهنگی، اقلیمی، بومی که در محیط موجود می‌باشد، بناها در نقاط مختلف کشور یکسان شده‌ و آنچنان تفاوتی با هم نداشته باشند.

 

 

محیط شهری پیچیده، پویا، متنوع و به عنوان یک منبع توسعه مطرح است که مستلزم ظرفیت بالای مدیریتی است و حکمرانی خوب شهری قابلیت فراهم کردن آن را دارد. الگوی حکمروایی خوب شهری به عنوان فرایند مشارکتی توسعه تعریف می شود که به موجب آن همه ذینفعان شامل حکومت، سازمان های غیر دولتی و جامعه مدنی وسایلی را برای حل مشکلات شهری فراهم می کند. در این الگو مسئولیت اجرایی مستقیم مدیریت شهری کمتر شده و امکان بیشتری برای برنامه ریزی و کنترل از پایین به بالا توسط سازمان های غیر دولتی و نهادهای مردمی فراهم شده است.

 

 

زندگی هر روزه شهروندان، گستره ای از ارتباطات و تعاملات اجتماعی و فعالیت ها در قالبی از فضاهای ساخته شده است. آشناپنداری شهروند با محل سکونتش در فرآیندی از تجربه و آموزش ایجاد شده و تفاوت حس مکانی در اشخاص در شهرها و بافت های مختلف نتیجه تفاوت تجربیات حاصل از فعالیت ها و فضاها است.

 

 

بعد از انقلاب اسلامی، به دلیل نامناسب بودن وضعیت مساکن در نواحی روستایی، برنامه ریزی جهت بهبود وضعیت مساکن در روستاهای کشورمان به یکی از مهمترین دغدغه های دولت ها تبدیل و در طی برنامه های توسعه، برنامه های مختلفی جهت بهبود آن به اجرا گذاشته شد. از اواخر برنامه سوم توسعه دولت جهت دستیابی به این هدف اعطای اعتبارات بهسازی مساکن را در سطح وسیعی در اختیار روستائیان قرار داده است، سوالی که در این زمینه مطرح می شود این است که اعطای این اعتبارات تا چه میزان توانسته است بهبود کیفیت زندگی را در نواحی روستایی در پی داشته باشد.

 

 

ژئوتوریسم به معنای توریسم جغرافیایی است که به طور ضمنی بر ویژگی‌های زمین‌شناسی و ژئومورفولوژیکی به عنوان بستر کلیه‌ی فعالیت‌های انسانی و خصیصه‌های جغرافیایی تأکید دارد. از این رو رسالت ژئوتوریسم در مقایسه با انواع دیگر توریسم پایدار حفظ کاراکترهای جغرافیایی یک مکان است، به جای تمرکز بر یک بعد خاص از تجربه‌ی سفر مانند محیط، فرهنگ و…، ژئوتوریسم جنبه‌های گوناگونی از تجربه‌های یک سفر را شامل می‌شود.