خانه‌ی کارنِگی هیـل | خواهران حریری
خانه‌ی کارنِگی هیـل
معمار: خواهران حریری ( گیسو حریری و مژگان حریری)
موقعیت: آمریکا،نیویورک سیتی
وضعیت: ساخته شده
مساحت: ۲۵۰ مترمربع
کاربری: مسکونی
تاریخ ساخت: ۲۰۰۴-۲۰۰۶
توضیحاتی در مورد شرکت معماری حریری و حریری
شرکت معماری حریری و حریری،
یکی از پیش‌روترین شرکت‌های معماری در جهان، به سال ۱۹۸۶ به توسّط گیسو و مژگان حریری، دو خواهر ایرانی‌الاصل مقیم ایالات متّحد، در شهر نیویورک، تأسیس شد. فعّالیّت‌های این شرکت، که به پژوهش و اجرای ایده‌های نو اختصاص دارد، بارها در موزه‌ها، گالری‌ها و نهادهای معتبر بین‌المللی، از جمله موزه‌ی ملّی ساختمان، موزه‌ی هُنر مدرن، موزه‌ی معماری آلمان و موزه‌ی هُنر بارسلون به نمایش در آمده است. چندی پیش طرح ارائه شده‌ی آنها برای دهکدی اُلمپیک ۲۰۱۲ به دریافت جایزه نائل آمد، و نیز به عنوان یکی از فینالیست‌های مسابقه‌ی ۲۰۰ میلیون دلاری طرح جامع دهکده‌ی سینت مارک در تورنتوی کانادا برگزیده شد.
پروژه‌های حریری و حریری بواسطه‌ی ادغام تکنولوژی دیجیتال، استفاده‌ی نوآورانه از مواد و مصالح، حسِّ درک فضا و چارچوب‌های اجتماعی متمایز می‌شوند. برداشت اصیل آنها از مقوله‌های «نور و فضا» و کاوش‌های فلسفی‌شان درباره‌ی «جوهره‌ی هستی» ره‌یافت اصلی آنها در همه‌ی آثارشان به شمار می‌رود.
مشخصات پروژه خانه‌ی کارنِگی هیـل
این پروژه‌ی پارک اونیـو، نوسازیِ یک آپارتمان ۲۵۰ متر مربّعی است که پیش از جنگ جهانی دوّم ساخته شده و در محلّه‌ی زیبا و جذّاب کارنِگی هیل در منهتن واقع گردیده است.معماریِ این ملک با کنار هم قرار دادن لِی‌اؤتِ کلاسیکِ سنّتیِ آپارتمان‌های پیش از جنگ و صراحتِ مدرنیسم یک وضعیّت تعادل ایجاد کرده است.
با ورود به آپارتمان،
با یک «گالـریِ» عریض و طویل مواجه می‌شوید که از شمال تا جنوب امتداد یافته و قسمت‌های مختلف آپارتمان را به یکدیگر مربوط می‌سازد.اتاق خواب‌های خصوصی، که در امتداد دیوار غربیِ گالری قرار گرفته‌اند و با درهایی از چوبِ وِنْگِیِ (Wenge wood) تیره با قاب‌های از کف تا سقف نشانه‌گذاری شده‌اند، نه‌تنها ورودیِ فضاهای خصوصیِ پشتی را تعریف می‌کنند، بلکه برای شخصی که به طرف فضای نشیمن حرکت می‌کند، حسّ حرکت و ریتم، یا به بیانی دیگر یک «ضرب‌آهنگ فضایی» ایجاد می‌کند. یک «دهلیـز» پشتِ یک صفحه‌ی نیمه‌شفّاف، که با یک «صفحه‌ی خمیده» از جنس چوبِ ونـگی تعریف شده است، پیش از ورود به فضای نشیمن، به یک فضای گُـذار تبدیل می‌شود.
دهلیزْ فضاهای عمومیِ
این دهلیزْ فضاهای عمومیِ آپارتمان
مانند نشیمن، نهارخوری، کتابخانه، مطالعه، و آشپزخانه را به هم متّصـل می‌کند. ایدئولوژیِ مدرنیستی زندگی از طریق مفاهیم لایه‌بندی، استمرار و شفّافیّتِ فضا تبیین شده است.فضاهای نشیمن، نهارخوری و کتابخانه، همگی از طریق لایـه‌های دیوارهای نیمـه‌شفّاف و پانل‌های کشویی به هم مربوط شده و از یکدیگر تفکیک می‌شوند. این دیوارها و پانل‌ها نـه‌تنها امکان نفوذ نور طبیعی را به همه‌ی فضاها از شرق و غرب فراهم می‌آورند، بلکه باعث خلق فضایی انعطاف‌پذیر می‌شود که با تغییر آن هم امکـان سرگرمیِ گروه‌هـای کوچک و صمیمی و هم امکان گسترش فضا برای اجتماعات و مراسم بزرگتر به وجود می‌آید.انتخاب دقیق مواد و مبلمان به فضاها تجمّل و ظرافت و زیبایی می‌بخشد، در حالی که ترکیب آرام و منفرد فضا و لایه‌هایش تجربه‌ایست ساده و بی‌پیرایه. به لحاظ مفهـومی، دقیقاً همین تجـربه‌ی زندگی بین «تضادهای ستایش‌آمیز» نیروی محرّک نهفته در پسِ طرّاحی این پروژه بوده است.
