مجتمع بزرگ مسکونی آبشار اصفهان ( کرکره)

مجتمع بزرگ مسکونی آبشار اصفهان ( کرکره)
معمار : مهندسین توسعه و آبادی ۱۰۰ ستون 

موقعیت: ایران، اصفهان
وضعیت: –
مساحت: ۱۷۱ مترمربع
کاربری: تجاری
کارفرما: ارتش جمهوری اسلامی ایران پایگاه ۴هوا نیروز اصفهان

مشخصات اصلی پروژه مجتمع بزرگ مسکونی آبشار اصفهان ( کرکره)

مفهوم طراحی: در معماری سنتی مناطق گرم و خشک که بیشتر مناطق ایران را تشکیل می دهند ، زاویه تابش خورشید در تابستان تقریباً عمودی است ، بنابراین لازم است از معماری ساختمان و همچنین برای شهرنشینی آن از نام سایه استفاده شود. استفاده از سایه علاوه بر فراهم آوردن راحتی برای ساکنان و منطقه ، باعث استفاده بهینه و بهینه از منابع طبیعی و کاهش اتلاف انرژی می شود.

چکیده طراحی

اراضی پس گرفته شده ممکن است نامی مناسب برای قسمت هایی از زمین باشد که از نقشه های تفصیلی جدا شده اند و این بار از ما برای طراحی یک ساختمان تجاری استفاده شده است. با توجه به وظیفه ای که از ساختمان داشتیم ، باید با چالش های پیش رو روبرو شویم.

حالت اول شکل اراضی بود که علی رغم طول طولانی و عرض بسیار باریک سازگاری آن با استانداردهای شهرداری و خواسته های کارفرما ، کار را بسیار دشوار کرد. دوم ، جهت گیری نامناسب زمین به گونه ای بود که یک ضلع بزرگتر در حدود ۴۳ متر در معرض آفتاب شرق قرار گرفت. به این ترتیب طراحی ما از بخش شروع شده و با ایجاد شکاف در امتداد بدنه ساختمان ، میزان سطوح به سمت جنوب (Rone اصفهان۱) افزایش یافته و ما نقش باغات داخلی را داده ایم تا ضمن کنترل نور آفتاب ، بیشتر فضای صمیمی ما نیز ساختمان را در اختیار کاربران قرار دادیم.

CONSEPT OF DESIGN

In the traditional architecture of hot and dry areas that make up most of Iran’s regions, the sun’s sunlight angle is almost vertical in the summer, so it is necessary to use the shadow name for building architecture as well as for its urbanization.

The use of the shadow, in addition to providing comfort for residents and the region, also results in efficient and optimal use of natural resources and reduced energy dissipation.

ABSTRACT OF DESIGN

Reclaimed land maybe a proper name for parts of the land that are detached from detailed plans, and this time we were used to design a commercial building. Considering the task we were facing from the building, we had to face up to the challenges ahead. The first was the shape of the land, which, despite the long length and the very narrow width of its adaptation to the municipal standards and the wishes of the employer, made it very difficult.

Second, the inappropriate orientation of the land was such that a larger side of about 43 meters was exposed to the sunshine of the east. In this way, our design started from the section and by creating a gap along the building’s body, the amount of surfaces toward the south direction (Rone Isfahan1) was increased and we gave the role of interior gardens so that, while controlling sunlight, more intimate space we also provided the building with the users.