خانه REI

خانه REI
معمار : CRUX arquitectos

موقعیت:اسپانیا ، والنسیا
وضیعت: ساخته شده
مساحت:۲۲۳.۰ m2
کاربری: مسکونی
تاریخ ساخت: ۲۰۱۸
معمار: CRUX arquitectos
عکاس: Milena Villalba

مشخصات پروژه خانه REI

خانه ای که باید با خانواده از آن لذت ببرید. خانه ای که تغییر می کند ، تطبیق می یابد ، که از والدین ، مادربزرگ ها ، دختران ، دامادها ، نوه ها ، یا برخی از آنها یا همه به یکباره استقبال می کند. خانه ای که صبح با صدای زمزمه نرم صبحانه ای آرام بلند می شود و بعد از ظهر شما را با قیام بچه ها بازی می کند ، با میز نشستن میز ، با آن جلسه آخر هفته. خانه ای منعطف و پر جنب و جوش که با گذشت زمان تحول می یابد و با نیازهای خانواده متحول می شود. در How How Buildings Learn ، برند استوارت در مورد لایه های زمان به ما می گوید. وی ساختار را به عنوان طولانی ترین لایه ، سخت ترین تغییر در طول عمر یک ساختمان ، صرف نظر از شرایط سایت ، مشخص می کند.

کاربری

تسلیم ساختار به یک طرح خاص عملکردی ، دیر یا زود مستلزم خنثی سازی آن از زندگی است که در آن وجود دارد. بنابراین ، REI House ، واقع در Requena ، تحت یک سیستم قابل انعطاف که شامل کاربردهای مختلف از جمله معبد مسیحی برای بازاریابی ، دربار و استفاده های اداری در زمان روم است ، سازمان یافته است که یک راه حل موثر و الاستیک در طول تاریخ ثابت کرده است: طرح ریحان. طرح شامل سه سوله است.

شبستان مرکزی وظایف اصلی را شامل می شود:

-غذا خوردن

 -گپ زدن

– استراحت

-بازی و غیره.

ستون های فلزی لوله باریک و باریک منطقه مرکزی را از سرپایی جدا می کنند ، از آنجا برای دسترسی به محیط مجهز. راهروهای جانبی به عنوان مقدسات ، “منشی” داخلی قرن بیست و یکم شکل گرفته اند. این پیکربندی مکانی استفاده را به عنوان مسکن “معمول” فراتر می برد. این امکان را به ساکنان می دهد تا مکان را با استفاده های غیر منتظره تغییر و تنظیم کنند. براساس عقیده رابرت اسمیتسون در مقاله خود “Monument of Passaic” ، این خانه پیش از ساخته شدن به عنوان ویرانی ایستاده است. یعنی شامل هر بنای جدیدی است که در آینده ساخته خواهد شد.

تقسیمات سبک

سه سوله را می توان به راحتی با نرده ها ، پرده ها یا سیستم های پارتیشن بندی خشک تقسیم کرد. تقسیمات سبک ، زودتر از بتن و فلز سازه. در بعضی از نقاط ، سه سوله به دو یا یکی یکی می شوند. آنها به سمت خارج گسترش می یابند ، به یک تراس تبدیل می شوند. آنها حتی کف را حفر می کنند و به سطح پایین متصل می شوند. شبکه نور را روشن می کند که فضاهای مرکزی طبقه اول را روشن می کند.

سقف کاذب در صورت لزوم ظاهر می شود ، به این ترتیب سقف مناطق مرکزی لخت می شود و طاق بتنی خمیده را آشکار می کند ، بنابراین مترادف با فضای اصلی می شود. ماده اولیه ای که به دنبال تقدیس مواد شیطانی در این نوع از ریحان های آخرالزمانی است. به طور خلاصه ، این پروژه یک معماری را بررسی می کند که امکان ایجاد تغییرات را فراهم می کند ، که سعی می کند زندگی را محاصره نکند یا آن را در یک ضربه خوب یخ بزند. همیشه در دست ساخت ، اسکان ، دائما در حال تغییر است. تعامل و تحریک کننده. همانطور که آلدو ون ایرک می گوید: “هرچه فضا و زمان معنی داشته باشد ، مکان و مناسبت به معنی بیشتر است”

REI House
architect: CRUX arquitectos

location: SPAIN, VALENCIA
statues: completed
Area:۲۲۳.۰ m2
user: HOUSES
Year: ۲۰۱۸
architect:CRUX arquitectos
Photographs: Milena Villalba

Project REI House

A house to be enjoyed with the family. A house that changes, that adapts, that welcomes parents, great-grandmothers, daughters, sons-in-law, grandchildren, either some of them or all at once. A house that rises in the morning with the soft murmur of a quiet breakfast and, in the afternoon, tucks you in with the uproar of the children playing, with table talk stretching, with that last-minute meeting. A flexible, vibrant house evolving through time and transforming with the needs of the family. In How Buildings Learn, Stewart Brand tells us about the layers of time. He identifies the structure as the most perennial layer, the hardest one to change during the lifespan of a building, regardless of the site conditions.

Subjecting the structure to a specific functional layout would, sooner or later, involve desynchronizing it from the life it contains. Thus, REI house, located in Requena, is organized following a flexible system that contains different uses -from Christian temple to market, courthouse and administrative use in Roman times- which has proved an effective and elastic solution through history: the basilica plan. The layout consists of three naves. The central nave holds the main functions: eating, chatting, resting, playing, etc.

The slender tubular metal columns separate the central area from the ambulatory, from which to access the equipped perimeter. The side aisles are shaped as sacristies, domestic “secretaria” of the 21st century. This spatial configuration transcends the use as “common” housing. It allows the inhabitants to transform and appropriate the place with unexpected uses. Based on Robert Smithson‘s idea in his essay Monuments of Passaic, this house stands as a ruin before being built. That is, it contains every new construction that will be built in the future.

central spaces of the first floor

The three naves can be conveniently compartmentalized with railings, curtains or dry partition systems. Light divisions, more ephemeral than the concrete and metal of the structure. At some points, the three naves merge into two, or one. They extend to the outside, they become a terrace. They even dig the floor and connect to the lower level. The net sifts the light illuminating the central spaces of the first floor.

The false ceiling appears where necessary, allowing the ceiling of the central areas to be bare and reveal the curved concrete vault, thus becoming synonymous with the main space. Basic materiality that seeks the consecration of profane materials in this sort of apocryphal basilica. In short, this project explores an architecture that allows changes, which tries not to confine life or freeze it in a good shot. Always under construction, accommodating, constantly changing. Interactive and stimulating. As Aldo Van Eyck would say: “Whatever space and time mean, place and occasion mean more”.