ساختمان اداری دیپلمات | مهندسین مشاور ارباب و همکاران

ساختمان اداری دیپلمات
معمار: مهندسین مشاور ارباب و همکاران

موقعیت : ایران،قزوین ، بلوار شهید بهشتی روبروی هلال احمر ،بعد ساختمان نظام مهندسی نبش کوچه ثنا،پلاک ۱۴۰
وضعیت : تکمیل شده
مساحت زمین: ۴۶۰ مترمربع
مساحت زیربنا:۲۲۶۲ مترمربع
کاربری : اداری
تاریخ: ۱۳۹۲-۱۳۹۷
طراح نما: امیراحمد رضایی ،وحید توفیق
طراح داخلی: مهندسین مشاور ارباب و همکاران
ارائه: محمدرضا پارسائیان
کارفرما:محمدحسین گروسی
مجری:سهیل اکبری
عکس: سعید خلف بیگی

درباره پروژه ساختمان اداری دیپلمات

پروژه دیپلمات را می توان از آن دست پروژه هایی دانست که به مرور در بستر خود قرار می یابند. پروژه هایی که در طول فرآیند طراحی و ساخت  نیز مشمول زمان می شوند . این روند را می توان دو روی سکه دانست : از یک روی به دلیل بهره برداری با تاخیر ممکن است پروژه نتواند خود در را در زمان و مکان مناسب قرار دهد. به این معنی که با توجه به سرعت تغییر سبک ها و  استایل های طراحی نتواند نشانگر زمان معینی باشد. اما از روی دیگر می تواند به دلیل همراهی با کشیدگی زمان در مقوله ی انس با بستر, با آهنگی آهسته و جاودانه تر بر بستر های شهری , فرهنگی و اجتماعی  خود بنشیند.

موقعیت پروژه

پروژه دیپلمات در سایتی به مساحت ۴۶۰ متر مربع و با زیر بنای ۲۲۶۲ متر مربع در جداره یکی از شریان های اصلی شرقی-غربی  مرکز شهر قزوین و مرز میان بافت جدید و قدیم آن نقش آفرینی می کند. چنین موقعیتی کارفرمایان بر آن داشت  تا به ذهنیتی شفاف از آنچه در پی ساختن آن هستند دست یابند, بنایی متمایز از بافت قدیم و الگویی پیشرو از نوع خود در بافت جدیدتر. از این رو طراحی نما و  طراحی داخلی آن در راه حلی دموکراتیک به مسابقه گذارده شد که پس از داوری در نهایت طرح حاضر اعلام و طی فرآیندی در جریان  افتاد .

چالش های طراحی

الف : ماهیت اداری بنا می بایست با صراحت در طراحی لحاظ شود . ب : بنابرنظر سرمایه گذاران نام دیپلمات برای پروژه انتخاب شده است . ج : طرح نهایی می بایست در نهایت به یکی از کانون های بصری بافت زیستی خود مبدل شود بطوری که بتواند به عنوان نشانه شهری آنرا شناسایی کرد و اعتبار داد.

ساختاری دیالکتیک محور

شرایط مطروحه کارفرما در اینجا باعث برقراری ساختاری دیالکتیک محور در ذهن طراح می شود. گفتمانی که یک طرف میز آن طراح و در طرفی دیگر وضعیت موجود بنا نشسته اند . تصور کنید که در جلسه ای رسمی طراح اینگونه سخن را آغاز می نماید : (( شما که هستید ؟ ))  (( شما که می خواهید باشید؟ )) و بنا با لکنت زبانی که ناشی از وضعیت موجود آن است به حرف می آید و از خود می گوید.در این گفتمان بنا از احساسات و امیالش برای طراح  سخن می گوید : (( من هر روز صبح شهر خفته ای را می بینم که با خنده سرمستانه خورشید بیدار می شود )) . ((دلم می خواهد مردمان شهر به وقت عبور از من سرشان را کمی بالا بگیرند )) . (( من ذاتی رقابت جو دارم )) . (( هر روز عصر چشم به باغستان کهن شهر می دوزم و با یکدیگر سخن می گوییم و او از زوالش سخن می گوید )) در اینجا طراح در فرآیندی روان و ماده  بنا را به یک آنِ واحد نزدیک می نماید تا بدین واسطه منیت و کاراکتری صریح از بنا ارائه دهد  بطوری که بنا در انتها من باب توصیف چیستی خود به گونه کاملا تقلیل یافته بگوید من یک دیپلمات هستم .در اینجا شاید بنظر بیاید که طراح بوسیله طرح ریزی بازی ذهنی که زمینه های آنرا در دست دارد دیپلمات بودن را به بنا تحمیل کرده باشد تا در فرآیندی زیرکانه این ایده را در ضمیر ناخودآگاه او بنشاند و در فرآیندی زمینه گرا و کمینه گرا  او را  به این نتیجه برساند که می بایست این چنین باشد.

دیپلمات و یک شهر

پس از اتمام دیالکتیک بین طراح و وضعیت موجود بنا ( اسکلت و پنجره های از پیش تعیین شده ) می توان چنین استنباط کرد که طرح حاضر در جایگاه زمان و مکانی درستی قرار گرفته است . توجه به زمینه های موجود و بالقوه سایت نظیر :

۱ : قرار گیری در بستر ترافیکی با اهمیت شهر قزوین

۲ : وجود هر دو عنصر سواره و پیاده در شریان همجوار

۳ : نزدیکی به باغستان کهن

۴ : همجواری با چندین ساختمان اداری در آن منطقه

۵ : قابلیت تاثیر محیطی بر ساختمان های اداری پس از خود در سطح شهر قزوین

ویژگی های طرح

به ما نشان می دهند که  هرچند پروژه زمان نسبتا زیادی را در مراحل ساخت طی کرده است و دچار سایش زمانی بوده اما چنان در بستر خود خو گرفته است که ارتباطی ناگسستی با زمینه های طراحی ذکر شده دارد و می تواند گواهی از آن باشد که فرآیند های دموکراتیک در انتخاب طراح می تواند نتایج خوبی بدست دهد .این اتفاق اما در حالی رخ می دهد که ساختمان اداری دیپلمات حتی  با در نظر نگرفتن جایگاه مکانی ش  نیز می تواند خوانش مناسبی را از خود بدست دهد . به گونه ای که ویژگی های کالبدی اش این اجازه را به آن می دهد که همچون تندیسی در بستر شهری عمل کرده و به عنوان نشانه شهری شناخته شود . ویژگی هایی نظیر : کالبد یکپارچه و آزاد , وجود میدان های خوانش باز از وجوه مختلف بنا ,  القا فرمی تندیس گونه در دیده مخاطب و در آخر وجود رنگ غالب در پوسته بنا همگام با  ماهیت رنگی نام پروژه .در نهایت می توان به نقش پر رنگ این بنا در طی مراحل ساختش در سطح شهر قزوین اشاره داشت که نشان داد طرح معماری هرچند هم مشمول زمان شود می تواند قوام بخش سیمای شهر خود باشد.

طراحی داخلی

طراحی داخلی پروژه دیپلمات را می بایست درون ساختار پلانی آن جستجو کرد. چرا که پلان آن به گونه طرح ریزی شده است تا واحد هایی کوچک و ارزان قیمت را در اختیار استفاده کنندگان قرار دهد و همچنین حداکثر زیر بنای قابل عرضه به بازار نیز از آن تامین گردد . بنابراین بنیان طراحی داخلی آن نیز در ساختاری کاملا اقتصادی شکل گرفته است . در اینجا استفاده از تکنیک های ساخت روتین با قیمت مناسب درقالبی بدون هجو و زیاده گویی اساس طراحی بوده است تا علاوه بر ارزان بودن تم و ماهیت اداری پروژه نیز حفظ گردد . اما از دیگر روی درون پروژه نمی توانست تافته ای جدا بافته از پوسته و کاراکتر بیرونی آن باشد . بدین جهت  طراحی داخلی برای قرابت بیشتر با نمای بیرونی ساختار ترکیب بندی و رنگ خود را از نمای خود به عاریه گرفته می گیرد که این ویژگی از بدو ورود به داخل ساختمان به چشم می آید , به مشاعات و فضای تقسیم بین واحد تسری می یابد و در نهایت خود را در اتمسفر داخلی واحد می یابد . بدین گونه پروژه دیپلمات درون و بیرون خود را یک ماهیت رسمی باز می یابد .