خانهی مکعب
نام معمار: استودیو هرم (مرتضی علی نیا مقدم)
موقعیت: ایران،البرز ،کردان
وضعیت: کانسپت
مساحت: ۶۲۰۰ مترمربع
کاربری: مسکونی
تاریخ طراحی: ۱۳۹۴
همکاران طراحی: الیکا زارعی، محمدرضا افشار، محمدرضا عبداللهی
توضیحاتی در مورد پروژه خانهی مکعب
امروزه پس از گذشت سالها،
ایرانیان برای خانههای قدیمی خود احترام قائل هستند و از آنها به نیکی یاد میکنند؛ خانههایی که در آنها انسان احساس تعلق و آرامش داشت و با ایجاد حریم و سلسلهمراتب دسترسی، به ویژگیهای روحی انسان توجه بسیار میکرد. عنصر اصلی خانهها، فضای تهی میانی بود که حیاط مرکزی نام داشت و عملکردها به دور این حیاط شکل میگرفت.ویژگی اصلی این خانههادرونگرایی، خلوص و سادگی، نورگیری و تهویهی مرکزی بود.این خانهها،با توجه به زمینهی جغرافیایی وفرهنگی مردم ایران شکل میگرفت.ولی امروزه با افزایش جمعیت و پدیدهی جهانی شدن، این خانهها جای خود را به آپارتمانهای مسکونی دادهاند.
معماری ایرانی و مدرن
ایرانیان امروزه علاوه بر اینکه درراستای جهانی شدن حرکت میکنند، به زمینهی تاریخی و فرهنگی خود نیز توجه دارند. مردم امروز ایران، نیازمند خانههایی هستند که بتواند در راستای مدرنیته، تکنولوژی و همگام با جهان حرکت کند و همچنین برداشتی تازه از فضاهای قدیم ایران داشته باشد. بازتعریفی از زمینهی فرهنگی، جغرافیایی و اجتماعی ایران نیاز است. پروژهی حاضر، تلاشی است در جهت برقراری ارتباط بین معماری گذشتهی ایران با معماری معاصر جهان و دیالوگی بین کیفیتهای فضایی معماری ایرانی با ویژگیهای معماری مدرن مانند شفافیت، برونگرایی، امتداد طبیعت و استفاده از تکنولوژی میباشد.
این پروژه، محصولی را ایجادخواهد کرد تا کاملاً با زمینهی جغرافیایی و فرهنگی ایران هماهنگی داشته باشد و سعی می کند خود را با معماری معاصر هماهنگ کرده و به دنبال کشف فضاهایی جدید بین این دو کیفیت فضایی برای زندگی انسان باشد.خانه علاوه بر اینکه کاملاً با طبیعت و شهر دیالوگ برقرار میسازد و امکان امتداد آن را فراهم میکند، دارای حریمی است که در معماری ایرانی وجود داشته است.
دید و نورگیری
اصلیترین قسمت پروژه،
فضای تهی مرکزی است که فضای بین معماری مدرن و معماری سنتی ایران دارد. این فضا، مسئلهی دید به آسمان و مناظر اطراف، نورگیری و تهویهی خانه را تأمین کرده و عملکردهای مختلف خانه به دوراین فضا شکل میگیرد. پروژه باتوجه به معماری ایرانی،دارای خلوص،سادگی و درونگرایی است و هیچگونه بازشوی مستقیمی به بیرون وجود ندارد، از طرف دیگر، در هماهنگی با معماری معاصر،دارای سیالیت،شفافیت و امتداد طبیعت و شهردر خود میباشد.
فضای تهی مرکزی با شیشههایی که قابلیت جابجایی دارند، مرز خود را بامحیط اطراف ایجاد میکند. این ویژگی، علاوه بر اینکه از لحاظ اقلیمی میتواند گرما و سرما و تهویهی مورد نیازبرای خانه در هر فصل سال را تأمین کند، پروژه را در تعامل با محیط اطراف قرار میدهد؛ بدین صورت که با جابجایی و جمع شدن شیشهها، پروژه خود را کاملاً با محیط و شهر سازگار میکند،جزئی ازمحیط اطراف خود میشود و با باز شدن شیشه،حریمی میان پروژه و محیط ایجاد میکند.این ویژگی امکان این را فراهم میکند که با حفظ دید محیط، پروژه خود را به درون جمع کرده و درونگرا شود. بهطورکلی پروژه سعی دارد اشتراکی جدید بین زمینهی فرهنگی و جغرافیایی ایران با فرهنگ جهانی ایجاد کندتا بتواندجوابگوی نیازهای فرهنگی،اجتماعی و روحی مردم امروز ایران باشد.