ویلا باغ سی کاج | شرکت معماری الشتر

ویلا باغ سی کاج
معمار: شرکت معماری الشتر (حامد مرادی الشتر)

موقعیت : ایران، اصفهان
وضعیت : ساخته شده 
مساحت: ۱۵۰۰ مترمربع
زیربنا: ۱۵۰ مترمربع
تاریخ ساخت : ۲۰۱۶
کاربری: مسکونی- ویلایی
سازه: علی کولیوند
اجرا: حامد مرادی الشتر، شرکت مدیریت پروژه excellent
سه بعدی: ملیحه امینی، میثم روحی
عکاس: فرشید نصر آبادی
جوایز: رتبه دوم نهمین جایزه معماری داخلی ایران، در بخش مسکونی در سال ۱۳۹۵

درباره پروژه  ویلا باغ سی کاج

ویلای ۳۰ کاج در واقع یک پروژه بازسازی بود. سایت پروژه در یکی از روستاهای اطرف اصفهان واقع شده است. ساختمان قبلی ویلا و محوطه ی آن، نظر مالک را تامین نکرده بود و این امر سبب شد تا طراحی مجدد ویلا و محوطه آغاز گردد. معماری این ویلا به شکلی است که ساختمان ویلا در تطابق با چشم انداز باغ دارای ابعاد و مناظر بصری بوده و خواسته کارفرما برای مهمان نوازی، برگزاری مراسم‌ و سمپوزیوم‌ها را برآورده کرده است.

هدف طراحی 

استراتژی اصلی طراحی ایجاد چشم اندازی زیبا برای ساختمان بوده تا طراحی محوطه و باغ بیشتر به نمایش گذاشته شود. لازم به ذکر است که این باغ دارای ۳۰ عدد درخت کاج با قدمت ۳۰ سال است که محوطه ی قبلی ویلا، به گونه ای بود که حیات این درختان را تحت تاثیر و در معرض خطر نابودی قرار داده بود. دلیل تأکید معمار بر روی محوطه مهم جلوه دادن زیست بوم طبیعی و احترام به طبیعت بوده است.

رمز عدد ۳۰

اگر به ادبیان اساطیری کشورمان مراجعه کنیم، درخواهیم یافت که عدد ۳۰، عددی مقدس و خاص نزد شعرای کشورمان بوده است و در این راستا می توان به داستان سیمرغ از عطار نیشابوری اشاره نمود. با این رویکرد، این ویلا سی کاج نام گرفت و طراحی، با رویکرد حفظ حیات این درختان، آغاز شد. مسیری که از میان درختان کاج عبور می کرد، ساختار فضائی و تردد درون باغ را شکل داد و فضای بین درختان، محیطی برای خلوت های انسانی، فضای بازی کودکان و …. را فراهم می آورد.

خطوط طراحی محوطه درکف سازی به دو شکل بودند. اول، خطوط های مجاور دیوار که در بینابین ستون های دیوارهای قدیمی در حرکت بودند که خطوطی سخت و با زاویه های ۹۰ درجه فرم یک طرف کفسازی را می ساختند و دوم، خطوطی که براساس امتداد و اتصال کاج ها به هم وبا عکس العمل نسبت به کاج ها با شکستی براساس ابعاد و اندازه متریال آجر از عرض مسیرها کم می کرد  و بر وجود کاج ها تأکید و فصل مشترکی را نسبت به فضاهای سبز قائل می شد که نهایتاً دیدها و پرسپکتیو های مناسبی را برجای می گذاشت.