آثار معماری ایرانپروژه بر اساس موقعیت مکانیپروژه ها براساس وضعیتتکمیل شدهتهرانچشم انداز و شهرسازیدفاترشرکت امکو ایرانصنعتی و زیرساختطراحی شهریکاربریمحسن خراسانی زادهمرتضی ادیبمریم یوسفیمعماران

معماری منظر پهنه ساحلی دریاچه چیتگر | امکو ایران

معماری منظر پهنه ساحلی دریاچه چیتگر
معمار: شرکت امکو ایران ( محسن خراسانی زاده، مرتضی ادیب، مریم یوسفی)

موقعیت: ایران، تهران، منطقه ۲۲ تهران
وضعیت:
ساخته شده
مساحت: ۶۵۰۰۰۰ متر مربع
کاربری: معماری منظر
تاریخ: ۱۳۹۱ – ۱۳۹۴
کارفرما: شهرداری منطقه ۲۲ تهران
تیم طراحی: عرفان فرهمند، رامین صبوری، شادی براتی، رویا اصحابی
نظارت: کسری سالور
عکس: حسین فراهانی


معماری منظر پهنه ساحلی دریاچه چیتگر
معماری منظر پهنه ساحلی دریاچه چیتگر

درباره پروژه معماری منظر پهنه ساحلی دریاچه چیتگر
مجموعه تفریحی دریاچه چیتگر با وسعت ۲۵۰ هکتار، که ۱۳۰ هکتار آن به خود دریاچه اختصاص دارد، در غرب تهران و منطقه ۲۲ واقع شده است. این دریاچه نه تنها بزرگترین دریاچه مصنوعی ایران، بلکه بزرگترین مجموعه تفریحی، ورزشی و گردشگری تهران است که در حال حاضر یکی از مکانهای تفریحی پر تردد و شلوغ برای مردم تهران، خصوصاً در روزهای آخر هفته، محسوب می شود.

هدف طراحی

این طرح که بخشی از طراحی اراضی محدوده دریاچه چیتگر (خلیج فارس) است، پهنه ساحلی دریاچه چیتگر را به عنوان پارک ساحلی و گردشگری مورد توجه قرار می دهد. این طرح در چارچوب مطالعات طرح فرادست آن (چارچوب طراحی شهری محور چهارباغ و دریاچه چیتگر) و در امتداد آن تهیه شده و مطالعات آن شامل شناخت و در نظر گرفتن اهداف و رهنمودهای طرح فرادست، نطرات کارفرما، توجه به مسائل محیط زیست و نیازهای کارکردی پهنه ساحلی با تهیه طرح مفهومی و طراحی منظر و محیط نظام دهی شده است. امکانات این طرح ساحلی، مسسیرهای حرکت پیاده و دوچرخه و فضاهای تفریحی و گردشگری اطراف دریاچه با بهره گیری از امکاناتی نظیر انواع پوشش های گیاهی، کانون های خدماتی-تفریحی با رعایت فواصل، نظام دهی، و اصول پایداری است.

ادامه مطلب
مرکز انتقال فناوری لاریوجا (la_rioja) | فرشید موسوی

ویژگی های طرح 

از ویژگی های این طرح توجه به زیرساخت های محیطی و رعایت سلامت و پایداری و توجه به نیازهای گردشگری و فضاهای فراغتی است. همجواری دریاچه با بافت شهری، محور حرکتی، بافت طبیعی در بدنه های مختلف و همچنین ساحل آبی از جمله عوامل مؤثر در طراحی به حساب می آید. طرح با اتکا به زیرساخت های ثابت (ارتباطات و فضای سبز) دارای پتانسیل تغییرپذیری و بهره برداری در حد ظرفیت مجاز و متغیر قابل بهره برداری است.

 

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دوازده − 7 =

نوشته های مشابه

دکمه بازگشت به بالا