اقامتگاه دختران بی سرپرست | طراحان و بناکنندگان زاو

اقامتگاه دختران بی سرپرست
 معمار: طراحان و بناکنندگان زاو (محمدرضا قدوسی، پارسا اردم، فاطمه رضایی فخر آستانه)

موقعیت: خیابان سیزده محرم، خوانسار، استان اصفهان
وضعیت: ساخته شده
مساحت زمین: ۳۵۴ مترمربع
مساحت ساخته شده: ۸۰۰ مترمربع
کاربری: بناهای عمومي
تاریخ: ۱۳۹۲ – ۱۳۹۰
تیم طراحی: مهشید غریبی، سید حسین هجرت، گلناز بهرامی، سارا جعفری
سازه: نادر شکوفی
تاسيسات مکانیکی: علی غنی زاده
تاسیسات الکتریکی:  علی غنی زاده
شرکت سازنده: طراحان و بناکنندگان زاو
تیم اجرایی: اکبر اصغرزاده
پیمانکار: محمود گودرزی، حسن اسدی، علی نادی
طراح سه بعدی:‌ مهشید غریبی
کارفرما: احمد ملکی، پروین ملکی
مصالح: آجر
عکاسان: سروش مجیدی، آیدین گیلاندوست
جایزه: رتبه اول جایزه معمار در بخش ساختمان های عمومی، ۱۳۹۳

درباره پروژه اقامتگاه دختران بی سرپرست

دکتر احمد ملکی، کارفرمای پروژه، در سال ۱۳۷۰ زمین پدری‌ اش در خوانسار را جهت ساخت درمانگاه اهدا کرد، اما با گذشت زمان و پس از بدقولی های اداره بهداشت، سال ۱۳۸۹ تصمیم بر ساخت بنایی عام‌المنفعه با مشورت ما گرفت. در سال ۱۳۹۲ پس از اتمام ساخت و بهره‌برداری اولیه، دکتر ملکی درگذشت.

 اجرای ساده در پروژهاقامتگاه دختران بی سرپرست

در پروژه‌ی اقامتگاه دختران بی سرپرست اصل را گذاشتیم بر پرهیز از ریاکاری در اجرا. خواست کارفرما اجرای سریع بود و هزینه‌ كم پس ناچار بودیم در تکنولوژی ساخت پروژه تغییراتی بدهیم. نازک‌کاری را حذف کردیم و پوشش نهایی کف شد همان بتن سازه و دیوارها، بیرون و درون، همان آجر سفتكارى،سعى شد که هزینه‌های نگهداری از ساختمان هم به حداقل برسد. در پروژه سقف‌ها همه کاذب شد و داکت‌های دیواری منظم تاسيساتى براى دسترسى در سرتاسر فضاها پیش‌بینی شد.

 چالش با پیچیدگی‌های عقیدتی شهرهای کوچک

بالکن‌های بیرون‌زده‌ی بنا که با تقویم و آیین‌های مردم شهر هماهنگ می‌شود، تمرین حجاب اختیاری‌ هم هست. بود نبودش به اراده‌ی دختران است. به دركش از خودش و دنیای پیرامونش و دیالوگی است برای به روز کردن سنت و بستر طرح تا به مردم متعصب شهر بفهماند که به روز باشند با تقویم، مثل ساعت.

 همبستری تاریخی پروژه

این که اقامتگاه دختران بی سرپرست درست جایی میان مثلث تیمچه و مسجد رییسان و خانه‌ی ابهری خوانسار قرار گرفته فرصتی بود که زیستن میان یک بافت تاریخی قدمت‌دار به پروژه و ساکنان‌ش ارزانی کرد تا تاریخ ‌بشود خانواده‌شان و گذشته‌شان و پيشنهاد ساخت اقامتگاه در عوض درمانگاه به همين دليل به باني داده شد.

ویژگی شاخص پروژه اقامتگاه دختران بی سرپرست

معماری داخل اقامتگاه دختران بی سرپرست را خیال‌انگیز کردیم. قوس و آسمان باز و حیاط کوچک در آن گنجانديم و خوابگاه را رفته‌رفته به سمت خانه‌شدن سوق دادیم. احترام به تک‌تک‌شان، به فضای شخصی و خلوت‌شان گذاشتیم و از سالن‌های خواب پرهیز کردیم و اتاق و نشيمن و بالکن‌های اختصاصی برای هر اتاق پیش‌بینی کردیم و هسته‌ی مرکزی ساختمان را اختصاص دادیم به مرکز ارتباطات فضايى و اجتماعى و حال خانه رو به خوابگاه آورديم با تغيير دياگرام سالن به اتاق.