ساختمان مسکونی ملک
معمار: دفتر معماری پیرامون (بهروز شهبازی)
موقعیت: ایران – اصفهان
دفتر معماری: دفتر معماری پیرامون
معماران: بهروز شهبازی، با همکاری مهران قرائتی
تیم طراحی: آناهیتا شادکام، سید مسیح مشگ فروش با همکاری کیمیا والیانی
تاریخ: ۱۳۹۲ – ۱۳۹۵
مساحت زمين: ۳۰۳ مترمربع
مساحت ساخته شده: ۸۵۰ مترمربع
کاربری: مسکونی
سازه: مجيد خسروي
تاسیسات مکانیکی: ايمان امامي
مدير اجرایی: رسول كياني
اجرا: شركت زيباسازان
نظارت: بهروز شهبازی، سید مسیح مشگ فروش
ارائه: عرفان شفیعی، مهدی توکلی
پیمانکار: رسول كياني
مصالح: سنگ، بتن شسته
کارفرما: زهرا صابریان
بودجه: ۱۲.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰ ريال
عکاس: حسین فراهانی
جايزه: رتبه سوم جايزه معمار در گروه ساختمان های مسکونی آپارتماني، برگزار كننده مجله معمار، ۱۳۹۶
درباره پروژه ساختمان مسکونی ملک :
ساختمان مسکونی ملک در زمینی به مساحت ۳۰۳ مترمربع با زیربنای ۸۵۰ مترمربع در محله ملک در شهر اصفهان واقع شده است. خواسته کارفرما مبنی بر تنظیم شش واحد در چهارطبقه با ابعاد و خصوصیات متفاوت دستمایه توزیع واحد ها و طراحی اولیه قرار گرفت. پس از بررسی محدودیت های پروژه، چیدمان واحدها به گونه ای صورت گرفت که ۴ واحد ۹۰متری در طبقات اول و دوم ساختمان و ۲ واحد ۱۸۰متری در طبقات سوم و چهارم قرار گیرند.
ایده طراحی:
بر اساس نگاه عملکردگرا و خالی از معنای مدرن، فضاهای خانه به دو قلمرو عمومی (جمعی) و خصوصی (فردی) تقسیم می شوند. این در حالی است که نوع سازماندهی فضاهای خصوصی و عمومی در خانه و چگونگی ارتباط بین آنها، در تمایل افراد یک خانواده به حضور در جمع خانواده و همچنین حفظ خلوت شخصی افراد خانواده موثر است. به نظر می‌رسد تفکیک بیش از حد فضاهای خصوصی و عمومی در مسکن معاصر ایران، موجب رشد فردگرایی و تهدید فضای صمیمی خانه و مفهوم زندگی در میان خانواده شده است.
در این پروژه در جهت بهبود تعاملات بین فردی در خانه، به جای دو قلمرو تفکیک شده عمومی (جمعی) و خصوصی (فردی)، طیفی از قلمروها از فردی تا جمعی شامل «خلوت با آشنایان»، «خلوت با خانواده»، «خلوت در کنار جمع خانواده» و «خلوت شخصی» درنظر گرفته شده است. برای مثال در قلمرو «خلوت در کنار جمع خانواده»، امکان بروز فعالیت های شخصی همانند مطالعه، خیاطی، بازی کودک، کار با کامپیوتر، اتوکردن و … که نیاز به خلوت زیادی ندارند، در کنار جمع خانواده فراهم می شود. همچنین با محوریت مفهوم خانواده در تعریف خانه، قلمرو جمعی (خانواده) نقش سازمان دهنده مرکزی برای قلمروهای فردی را ایفا می کند.
این امر در طبقه سوم با مرکزیت «فضای نشمین خانواده» و در طبقه چهارم (آخر) بواسطه نزدیکی با آسمان، با مرکزیت «حیاطی کوچک برای حضور خانواده» اتفاق می افتد و دیگر فضاهای خانه حول این مراکز سازماندهی می شوند. این نوع از سازماندهی (مرکزگرا)، در الگوی خانه‌های تاریخی چهارصفه در معماری سنتی مناطق مرکزی ایران، وجود داشته است. در این الگو فضای «میان‌خانه» به عنوان مرکز و اتحاد دهنده فضاهای خانه، نقش محوری ایفا می کند. سازه ساختمان نیز اسکلت بتنی و برای تاسیسات گرمایشی آن پکیج و گرمایش از کف و برای سرمایش آن اسپلیت در نظر گرفته شده است.
[images_grid type=”carousel” auto_slide=”no” auto_duration=”7.5″ cols=”three” lightbox=”no” source=”media: 6581,6569,6573,6576,6568,6577,6572,6566,6580,6578,6570,6583,6564,6579,6585,6582,6588,6587,6586,6574,6571,6567,6563,6561″]
