فصلنامه مسکن و محیط روستا شماره ۱۲۸

 

 

 

 

 

 

 

 

---

طرح‌های توسعه فیزیکی دارای تاثیرات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی متعددی بوده‌ است که در تحقیقات مختلف بدان ها اشاره شده است. هدف از این مقاله بررسی ابعاد زیست محیطی این طرح‌ها می باشد. روش تحقیق کتابخانه‌ای بوده و از منابع متعدد جهت بررسی این موضوع استفاده شده است. بررسی‌ها حاکی از آن است که بهسازی مساکن روستایی، لوله کشی آب آشامیدنی، احداث مراکز دفن زباله و ایجاد تاسیسات دفع فاضلاب و گورستان‌ها و توسعه مسیل‌ها موجب تاثیرات زیست محیطی قابل توجهی بر روستا می‌گردد.

 

واژه پایداری مفاهیم متعدد و گسترده‌ای را به ذهن متبادر می‌سازد و بر همگان مسلم است که رسیدن به یک وضعیت پایدار از یک طرف و حفظ آن از طرف دیگر کاری بس دشوار و زمان بر می‌باشد. افراد و ارگان‌های زیادی در جهت تفاهم بر روی ایده پایداری، تبیین و تعریف این واژه، بسط و توسعه و به مرحله عمل در‌آوردن آن تلاش کرده و می‌کنند.

 

 دریافت کامل مقاله

 

 

---

از مهمترین اصول دستیابی به توسعه پایدار باید به توزیع بهینه جمعیت و استقرار مناسب سکونتگاه‌ها اعم از شهری و روستایی در پهنه سرزمین، نواحی و مناطق در دو قالب توانمندی‌ها و قابلیتها از یک طرف و تنگناها و محدودیتها از طرف دیگر اشاره کرد. تحقق توسعه پایدار نیز در گرو عملیاتی کردن توزیع مناسب جمعیت و فعالیتها در هر محیط جغرافیایی با یک مدیریت خردمندانه است.

 

 

فضای شهری ایده‌آل فضایی است در آن عدالت شهروندی رعایت شده باشد و تمامی شهروندان، حتی اقشار آسیب‌پذیر، بتوانند از این فضا استفاده کنند. سالمندی دورانی است که کاهش توانایی‌های جسمی و از دست دادن برخی ارزش‌ها و امتیازها را به همراه دارد و در موارد زیادی با ضعف جسمانی و روانی همراه است.

 

در طول قرن بیستم به علت کاهش نرخ تولد، توسعه بهداشت و بالا رفتن سن امید به زندگی با افزایش تعداد افراد سالمند در جهان مواجه هستیم. کشور ما نیز از این مقوله دور نیست و تعداد افراد سالمند در آن رو به افزایش است. دوره سالمندی چون دیگر مراحل عمر انسان، بخشی از زندگی است و هر فرد به ناچار آن را تجربه می کند، این دوره نیز مانند دیگر دوره‌های زندگی شرایط و خصوصیات خاص خود را دارد.

 

 

نواحی مرکزی شهر نقش مهمی در تأمین نیازهای حیات عمومی شهر بر عهده دارند. در این نواحی فعالیت‌های تجاری و غیر تجاری تمرکز می‌یابد و شبکه حمل و نقل از هر جانب شهر به آنجا منتهی می‌شود. تنوع کاربرد و کارکردهای این محدوده از شهر سبب می‌شود، روزانه افراد زیادی برای تأمین نیازهای خود به آنجا مراجعه کنند. به همین دلیل این محدوده‌ها توانایی تبدیل شدن به فضایی بسیار جذاب و یا برعکس به فضایی بحرانی را در خود دارند. وجود نواحی مرکزی دچار افت شهری و تفاوت شرایط زیست افراد ساکن در نواحی دچار افت با سایر نواحی شهری و مشخصاً محدوده‌های مجاور مشکلاتی را در نیمه دوم قرن بیستم میلادی دنیا ایجاد کرده است، که این امر نیاز به برخورد برنامه‌ریزی شده با نواحی دچار افت شهری را امری اجتناب ناپذیر می نماید.

 

در گذشته چنین تصور می‌شد که بروز سوانح طبیعی در نواحی شهری پیامدهای کمتری نسبت به نواحی روستایی داشته است. ولی در حال حاضر با توجه به تغییراتی که در ساختار کالبدی و سازماندهی شهرها بوجود آمده است، آنها در مقابل سوانح طبیعی آسیب‌پذیر شده‌اند. این امر ناشی از افزایش زیاد جمعیت شهرها، گسترش بی‌رویه شهری و توسعه فیزیکی آنها بر روی مناطق پر خطر بوده که ثبات آنها را بر هم زده است.