آپارتمان شماره صفر | شرکت طرح و ساخت طَرا

آپارتمان شماره صفر
معمار: شرکت طرح و ساخت طَرا (سید حسن علوی‏ زاده، سیمین فرهنگی)

موقعیت: ایران،تهران
وضیعت: ساخته شده
مساحت زیربنا: ۲۱۰۰ مترمربع بنا به همراه ۲۴۰متر روف گاردن
مساحت زمین: ۴۵۰ مترمربع
کاربری: مسکونی
تاریخ ساخت: ۱۳۹۸
همکاران تیم طراحی: مجید پورمیرعلی، محمدرضا عبیری، ثمینه جوادی، زهرا اکبری، امیرحسین روستایی، احمد پارسا
کارفرما: آقای خانی
تأسیسات مکانیکی: علی خوشنویس
تأسیسات الکتریکی: قاسم سلگی
همکاران اجرا: علی بهرامی راد
طبقه ‏ی منفی یک: پارکینگ
طبقه ‏­ی همکف: لابی و پارکینگ
طبقات اول تا پنجم: ۶ واحد مسکونی (۴ طبقه­ی تک واحدی و یک طبقه‏­ی دو واحدی)
پشت بام: باغ-بام
فضای آزاد: رمپ دسترسی به پارکینگ طبقه‏­ی زیرزمین و باغچه­های فضای سبز
سازه: قاب خمشی بتن آرمه با سقف تیرچه بلوک
تأسیسات: تهویه‏ ی مطبوع با سیستم داکت اسپیلت به همراه گرمایش از طریق موتورخانه ‏ی مرکزی با دیگ چگالشی
عکاس: محمد حسن اتفاق

مشخصات پروژه آپارتمان شماره صفر

کاربری فعلی و قبلی بنا:  بنا با هدف ساخت مسکونی آغاز گردیده بود. طراحی بازسازی مجددا با هدف مسکونی در مرحله‏­ی اتمام اجرای سازه و دیوارکشی­های منطبق بر طرح قبلی صورت گرفته است.
محدوده­ی مداخلات:تخریب دیوارکشی‏­های موجود، تغییر جداره‏­های پاسیو، تصحیح شمشیری دستگاه پله و تخریب پیشانی پیش آمده در نمای شمالی.
وضعیت بنا قبل از بازسازی: بنا در مرحله­ی سفت‏ کاری با دیوارچینی نا تمام به تیم طراحی ما محول گردید.
سازه و تأسیسات اولیه: سازه و تأسیسات بنا با هدف ساخت مسکونی آغاز گردیده و  سازه بر اساس طراحی قبلی اجرا و به اتمام رسیده بود. تیم ما کار خود را بر روی دیوارکشی­های منطبق بر طراحی قبلی که توانایی تطبیق با خواست و سلیقه کارفرما را نداشته، آغاز نمود.

ایده ­ی طراحی:

بنایی خسته و نیمه جان با دیوارچینی ­های ناتمام و نابجا در احاطه ‏­ی ساختاری حجیم و دستگیر از جنس بتن که به دور از تمهیدات معماری در میانه‏­ ی راه رها شده، توصیفی واقعی از حیات پروژه­ای است که برای رشد و تعالی پس از تولد به دفتر ما سپرده شد.

 ایده­های طراحی با نگاهی کل‏ نگر و با توجه به مقیاس‏­های درشت شهری و نیز خرد معماری داخلی و جزئیات اجرایی پروژه شکل گرفتند. در طراحی حجمی استفاده از حداقل عناصر ترسیمی-نقطه و خط-، ما را به شکل‏­گیری ساده­‏ترین شکل هندسی یعنی “مثلث” رهنمون می‏دارد. پس، ساده انگاشتی همزمان معنا و فرم، عنوان پروژه را به “آپارتمان شماره صفر“ مبدل ساخت.

چالش ذاتی سازه و معماری آن زمان که بایستی ساختار از پیش موجود بتنی، رخت معماری به تن کند، ناخواسته چالش­های متعددی را در پیش روی طراح قرار داده و خواسته­های سفارش دهندگان، سختی حل موضوع را بر ما دو چندان ساخت که به اختصار روایت می‏گردد. وجود ستون‏­های حجیم در میانه‏­ی بنا، ناگزیری طراح در تعریف فضای داخلی واحد مسکونی آن چنان که مرز تداخل فضاها را به الزام شکل‏ گیری جداره­های کوتاه با فرم حجمی خاص مجاب و ایجاد ترکیب حجمی یکپارچه با عناصر سازه­‏ای موجود و عملکردهایی همچون شکل گیری رختکن ورودی و دیواره­‏ی منفصل کننده­ی سالن از آشپزخانه را پدید آورد.

شکلگیری آپارتمان شماره صفر

توجه ویژه به حل همچون موضوعی در حوزه ستون­های پیرامون بنا، شکل­گیری جداره­ای با عملکرد گالری برای نمایش سبزینگی در پارکینگ طبقه همکف، و نیز تأمین فضاهای تأسیساتی خاص و پنهان برای مشاعات بنا در بدو ورود به لابی طبقه‏­ی همکف را موجب شده است. لزوم دقت نظر در حل معضلات وضعیت موجود از جمله تیر شانه­ گیر راه­ پله در تمامی طبقات، بستر خلق فرم‏های مثلثی با توجه به تشریح ارتباط معنایی عدد صفر و فرم مثلث را فراهم نمود و بستر بروز خلاقیت فرمی در نقاط شاخص مشاعات و یا حمام پشت راه پله انجامیده است.

همزمان که خواسته ‏­های سفارش دهندگان پروژه برای استفاده‏­ی حداکثری از نور، تأمین دید و گسترش پروژه از درون به بیرون بنا، موجب تعریف مجسمه­ وار بنایی کاملا مدرن و ساده گردیده که رنگ غالب سفید و نوارهای تیره رنگ دور آن با پنل‏های براق و درخشنده­ی مس امکان رؤیت گذار زندگی بنا در مرور زمان با تحول رنگ مس را به عرصه کشانده است. استفاده­‏ی سنجیده از رنگ سفید در پوسته‏­ی بیرونی و همراهی آن با رنگ سیاه که در نقاط خاصی از داخل بنا خصوصا مشاعات لابی، پارکینگ، راه پله، رمپ حیاط و حتی بخش‏های بخصوصی از باغ–بام، تلاشی بوده در جهت تعریف موجودی واحد و تعریف شده از جنس تکامل تضاد و پوشش آن در آراستگی تمام قد سپیدی و سیاهی در نگاه مخاطب.

مصالح

پویایی و جهت بخشی با الفبای فرمی مثلث گونه‏ که با بازی نور و سایه در روند تغییر روز و شب و در گذار فصول سرد و گرم همراه شده، تلاشی بوده بر حفظ ایده­های اولیه‏­ی طراحی که در ساختار محدود فرصت‏های آن، با اعمال جزئیات اجرائی خاص تلاشی بوده در جهت رفع نیاز پروژه به رنگ و لعابی خاص و مقاوم در نماهای اصلی و فرعی و جداره­های پروژه از جمله به کارگیری صحیح و اصولی پنل­های بزرگ سنگ­های کریستالی-غیر­ساختمانی- بسیار مقاوم همچون سنگ هرات را در مقیاس شهری تعریف و استفاده از جایگزینی مناسب همچون سنگ سیرجان در مقیاس معماری را تأیید نمود.

‎ موجودیت از پیش مقید شده­ی بنا برای جای گیری دستگاه پله، نورگیر پاسیو و جانمائی ستون­های سازه­‏ای، روال شکل‏ گیری پلان طبقات را در مسیری مشخص رهنمون ساخته است. در طبقات ۴-۱، همنشینی آشپزخانه، نشیمن و سالن به عنوان حوزه­ی عمومی واحد و راهروی ناگزیر طولانی دسترسی به اتاق خواب‏ها با ریز‏عملکردهای خاص همچون رختشورخانه، سرویس، سونا با جداره‏­ی شربت‏خانه در ابتدا و آبدارخانه سرویس­ها در انتها به شکل­گیری حوزه خصوصی اتاق خواب ،کمک شایان نموده است. در شکل­گیری فضای داخلی مسکونی، تلاش برای تعریف عملکردهای متنوع همچون اتاق مطالعه و کار، اتاق کودک و اتاق فرزند نوجوان خانواده در کنار اتاق خواب والدین، تأمین بیشینه‏ی فضای آزاد از طریق تعریف باغچه­های حداقلی در محوطه­ی حیاط و نهایتا خلق باغ-بام در پشت بام پروژه خواسته‏­های سفارش دهندگان بوده است.

نوآوری‏ها و مزایای پروژه آپارتمان شماره صفر

ایجاد نمای هندسی، مدرن و مدولار: با سنگ کریستال سفید هرات- با کاربرد سنگ مزاری- در ابعاد حکمی ۶۰*۱۵۰ در کنار قطعات پنل کامپوزیت با روکش فلز مس که در شروع روند اکسیداسیون می باشد. تمرکز و توجه ویژه به ستون‏گذاری­های غیر حرفه‏­ای در میانه‏­ی بنا و ستون‏­های حجیم: فضای مشاعات همکف با ایجاد جداره­های با فرم گالری در فضای پارکینگ و نیز فضاهای تأسیساتی نیازمند پوشش و جداره­های کاربردی جداکننده سالن از آشپزخانه و رختکن در فضای داخلی مسکونی.