آپارتمان هاآثار معماری ایرانامیر حسین رفعتیپروژه ها براساس وضعیتتکمیل شدهدفتر معماری رفعتیشیراز
خانه حلزونی دارنگون | دفتر معماری رفعتی
خانه حلزونی دارنگون
معمار: دفتر معماری رفعتی ( امیرحسین رفعتی)
موقعیت: شیراز، ایران
معمار مسئول: امیرحسین رفعتی
کارفرما: علی رفعتی
مساحت: ۱۰۵ متر مربع
سال ساخت: ۲۰۱۸
سازندگان: Alborz, Picco Colour, Pars Glass Company, Marjan Brick Company, Khamfars companyتاسیسات مکانیکی: شرکت آتلانتیک
درباره پروژه خانه حلزونی دارنگون:
پروژه «خانه حلزونی» در حومه شهر، در ۴۵ کیلو متری شهر شیراز ساخته شده است. این پروژه به عنوان یک خانه تعطیلاتی برای رسیدن به آرامش، فرار از ازدحام شهر و همچنین فضایی برای گرد آمدن اعضای خانواده طراحی شده است. این خانه دارای یک حیاط کوچک است و برای استفاده درونی/ بیرونی طراحی شده است.
دلیل نامگذاری پروژه:
فضاهای این پروژه در غالب پوسته حلزونی شکل می باشد و به همین دلیل ساکنان این پروژه را خانه حلزونی نامیدند.
ایده ی اصلی پروژه:
از آنجا که این منطقه دارای آب و هوای نیمه بیابانی با بارش کم است، باغبانی دشوار است و تنها برخی گیاهان مقاوم در برابر آن می توانند در آنجا رشد کنند. در نتیجه ایده اصلی این بود تا یک باغچه کوچک در مجاور ساختمان برای پرورش گیاهان و درختان زینتی امکان پذیر طراحی کنند. این حیاط در بخشی قرار دارد که فضاهای داخلی بیش ترین دسترسی به آن را دارند. قرار گیری این فضای سبز علاوه براین که چشم انداز زیبایی دارد، همچنین دمای هوای فضای داخلی را در روز های گرم کاهش می دهد.
استراتژی های پروژه:
یک استراتژی دوگانه نیز برای این پروژه طراحی شده است؛ مانند بسیاری از خانه های سنتی استان فارس، فضای داخلی به صورت درون گرا طراحی شده است. فضایی بسته و دارای کم ترین شفافیت که نه تنها به کاهش انتقال حرارت از فضای بیرونی در چنین شرایط آب و هوایی کمک می کند، همچنین به ایجاد یک فضای پنهان و خصوصی را برای بخش داخلی ساختمان ایجاد می کند که برای کارفرما به دلیل ایجاد آرامش و مراقبه، جذاب بود. از طرفی دیگر پشت بام ساختمان به عنوان یک تراس عمل می کند که دارای چشم اندازی زیبا بود و فضای مناسبی را برای میهمانی ها در فصل تابستان در عصر و شب ایجاد می کرد.
طرح اصلی پروژه:
طرح ساختمان به طور کلی مانند پوسته حلزون بود، شامل فضاهای متوالی که با حیاط شروع می شود و درفرم دایره ای شکل گرفته است. هریک از این فضاها از فضای قبلی خود پنهان می باشند. درها یا پارتیشن هایی که فضاهای داخلی را جدا می کنند وجود ندارد، بنابراین ساکنین احساس می کنند که در فضای استوانه ای مداوم و سیال هستند. فضای داخلی بزرگتر ارتباط بیشتری با محیط بیرون دارد و در طول روز نور آفتاب کمی دارد، این بخش بیشتر به عنوان اتاق نشیمن تادر فصل بستان استفاده می شود، در حالیکه فضای کوچکتر دارای یک پنجره بزرگ رو جنوب گرم تر است و فضای مناسبی برای فصل زمستان می باشد.
مصالح شاخص پروژه:
این ساختار شامل دیوارهای سنگ تراشی تقویت شده با بافت فولادی است. دیوار آجری منحصر به فرد مانند یک پوسته ای طراحی شده است که هم ساختار باز و هم نمای ساختمان است. تیرهای فولادی این دیوارهای تحمل پذیر را دربر می گیرند ورق گالوانیزه فضای بین آنها را پوشش می دهد. این روش برای ایجاد یک سقف ساختمانی در محیط روستایی انتخاب شد که ساختن بتن با کیفیت با کیفیت بالا امکان پذیر نبود. سپس سقف فولادی با لایه های آسفالته سرد، ایزوله و بتن سبک وزن و با استفاده از سقف به عنوان یک تراس پوشیده می شود.
