تفکر “عملکردگرایی صِرف” در معماری، یک اندیشه جدید

تفکر “عملکردگرایی صِرف” در معماری، یک اندیشه مربوط به دوران جدید است

یک پژوهشگر و مدرس رشته معماری در دانشگاه‌ها گفت: تفکر “عملکردگرایی صِرف” یک اندیشه مربوط به دوران جدید است.

محمد محمدی‌اصل اظهار کرد: ناگفته پیداست که هر بنایی به منظوری خاص و برای پاسخگویی به نیازی(مادی و معنوی) ساخته می‌شود. در میان انواع بناهای ساخت‌شده دست آدمی، مقوله طراحی خانه و لزوم پاسخگویی فضاهای آن به عملکردها و نیازهای گوناگون انسان، مصداق بارزتری پیدا می‌کند.

وی ادامه داد: از دیرباز “خانه” برحسب نیازها؛ عقاید دینی و قومی، خواسته‌ها، منزلت اجتماعی- سیاسی و مالی باشندگان، دارای فضاها و اندام‌های پیوسته‌ی چندی بوده و هست. به واقع شمار و ماهیت کیفی و کمی این فضاها رابطه مستقیمی با سبک و شیوه زندگی مردمان هر شهر و دیار دارد.

محمدی‌اصل اضافه کرد: این تفاوت در عقاید و شیوه‌های زندگی در فرهنگ‌های اعتقادی و قومی مختلف است که سبب اختلاف در ماهیت شکلی و عملکردی یک خانه در نقاط مختلف می‌شود.

هر فضا دارای صرفاً یک عملکرد ویژه است

این محقق و پژوهشگر یادآور شد: شمار و تنوع این اندام‌ها نباید به این منتج شود که هر فضا دارای صرفاً یک عملکرد ویژه است؛ به گونه‌ای که سایر فعالیت‌ها و عملکردها را نمی‌توان در آن ساماندهی و عملی کرد.

وی با بیان اینکه تفکر “عملکردگرایی صرف” یک اندیشه مربوط به دوران جدید است، افزود: نگرش تحلیلی به معماری گذشته این سرزمین، با نگاه معماری و و تفکر دوره باخترزمین، ما را دچار خطا در تحلیل می‌کند. اصولاً در نظام سنتی معماری در لرستانات، همانند بسیاری از نقاط، برخلاف معماری امروز نگاه عملکردی صرف به فضاها وجود نداشت و اندام‌های مختلف خانه براساس نیازها و عملکردهای چندگانه ساخته و مورد استفاده قرار می‌گرفت.

محمدی‌اصل گفت: در یک گونه‌شناسی کلی از اتاق‌هایی چون دودری، سه‌دری، تَنَبیَه و همانند آن بیشتر برای استراحت و خواب و از اتاق‌های تالار، شانشین و پنج‌دری برای نشیمن خانواده‌های بزرگ استفاده می‌شده است.

منبع:ایسنا