گسترش دادگاه

گسترش دادگاه
معمار: Hamonic+Masson & Associés

موقعیت: فرانسه , دواِی
وضعیت: گسترش
مساحت: ۱۸۰۰.۰ مترمربع
کاربری: دادگاه
سال ساخت: ۲۰۱۹
کارفرما: Public Agency for Real Estate Justice
تیم طراحی: Marie-Agnès De Bailliencourt, Camille Desplanques, Cesar Silva Urdaneta
مهندسی: Scoping
گرافیست: Luxigon
عکاس: Takuji Shimmura

---

توضیحات پروژه گسترش دادگاه

موقعیت استراتژیک بسته جدید این امکان را به ما داد تا بتوانیم یک پروژه پرچمدار را با شخصیتی مشخص و مرجع شهری برای مخاطرات عمومی تهیه کنیم. سهام مختلف برنامه به ساختمان موجود مشروط شده است. در ابتدا باید بطور عینی پتانسیل معماری واقعی را تحلیل و تعریف کنیم. زمینی که به ما اعطا شد دارای خصوصیات برجسته ای است. توپوگرافی و موقعیت جغرافیایی آن به خطوط اصلی پروژه هدایت شده است.

هنگامی که یک سایت احساسات خاصی را ایجاد می کند ،

اهمیت مداخله از اهمیت بیشتری برخوردار می شود. معماری عملی باعث تقویت و غنی تر شدن وضعیت حاضر می شود. احترام از بین نمی رود ، بلکه آشکار می شود ، دوباره رونویسی می شود و احساسات اولیه را بزرگ می کند. حقیقت پروژه در تامل و بازگرداندن محیط آن است.

قاطعیت اجازه می دهد تا کار بر روی مفهوم زمین باشد. از کنار غنچه کلوریس ،

این ساختمان یک چشم انداز افقی سوراخدار بزرگ ارائه می دهد که آن را به خیابان ، راهرو ، لابی عمومی و اسکارپی پیوند می دهد. در جنوب شرقی ، لابی عمومی به یک کوهستان تبدیل می شود و تا هنگام تماس با آب نمایی عالی از Scarpe ارائه می دهد. ایده اصلی برجسته کردن این احساس کشف مترقی و لنگر انداختن زمینی این دادگستری معدنی است.

ایده اصلی پروژه گسترش دادگاه

بخش ساخته شده ایده اصلی پروژه را بیان می کند. یک وقفه افقی واقعی ، ساختمان جدید عناصر برنامه را با محیط اطراف پیوند می زند و بطلان را برای احیای فضای عمومی ترسیم می کند. پایه معدنی ، یک لنگرگاه واقعی شهری در سطح شهر است که می تواند ساختمانها را محصور کند و انسجام بین فرمت و موجود را نصب کند. این “ایستگاه فعال” که شامل ساختمان موجود است ، امکان همراهی با عابر پیاده را فراهم می کند و بدین ترتیب مقیاس انسانی را تعریف می کند.

طراحی پروژه

سالن مراحل گمشده بصری مستقیم از فضای عمومی است.

از این ضخامت مواد معدنی ، کف در بین دو سالن جدید ظاهر می شود ،

کاملاً پوشیده از یک “پارچه” فلزی متشکل از ورق های تاشو از استیل ضد زنگ.

بین این دو ، هوا ، پوچی و شفافیت در Scarpe و کاخ Pollinchove ، پارلمان سابق فلاندر در سال ۱۷۱۴. حجم سالن های جدید مکان ممتاز دراماتورژی قضایی است. ما می خواستیم آنها را با نور وانمود کنیم و آنها را با لعاب در محیط پیرامون خود احاطه کردیم.

به منظور حفظ محرمانه بودن ،

پنجره ها اجازه می دهند واقعیت بیرونی را به منظور ممنوعیت شبیه سازی تئاتری یا اضطراب مربوط به اتاقهای تاریکی که در آن دادخواه می توانست قبل از محاکمه شدن ، محکوم کند ، قرار دهد. کف سالن des pas perus ، استعاره ای برای چشم انداز طبیعی که توسط آب حفر شده است ، ثروتی را نشان می دهد که در پایه آن پنهان شده است. دو جهان با هم یکی یکی در بالا و دیگری در زیر همبستگی دارند.

دو عالم و دو ماده ، ماده معدنی و فلزی ، صاف و پرشده ، مات و درخشان. این دوگانگی باعث خالی شدن تنش ها ، توخالی شدن و کیفیت مکانی عالی می شود. صحنه رودخانه و با قرار دادن در قلب خود میراث طبیعی و ساخته شده ای که نمایانگر کاخ اسکارپه و پالینچوو است ، می تواند این کاخ را به شخصیت استثنایی تبدیل کند.

سرانجام پروژه

سرانجام پروژه ما در پاسخ به منظره اطراف ساخته شد.

این آشکار کننده ، چهارراه عناصر مختلف سازنده سایت است. این مرحله بندی از یک رویکرد منطقی و بسیار دقیق از کاربردها در تمام ابعاد پروژه ، بنایی را ایجاد می کند که از هیبریداسیون کلیه پارامترهای شهری و برنامه ای متولد شده است. نقطه تماس و تبادل … یک ساختمان عمومی.

ترجمه اختصاصی از تیم تحریریه آرکاو، هرگونه کپی برداری از این مطلب صرفا با ذکر منبع مجاز می باشد.

Courthouse Extension
Architects: Hamonic+Masson & Associés

location: DOUAI, FRANCE
statues: EXTENSION
Area: ۱۸۰۰.۰ m2
user: COURTHOUSE
Year: ۲۰۱۹
Clients: Public Agency for Real Estate Justice
Design Team: Marie-Agnès De Bailliencourt, Camille Desplanques, Cesar Silva Urdaneta
Engineering: Scoping
Graphics: Luxigon
Photographs: Takuji Shimmura

Project description of Courthouse Extension

The strategic position of the new parcel allowed us to develop a flagship project with a well-defined character, an urban reference to the stakes of public edifices. The different stakes of the program are conditioned by the existing building. At first, we must objectively analyze and define the real architectural potential. The land that we were granted has distinguished qualities. Its topography and geographical location have led to the main lines of the project.

When a site generates a certain emotion, the relevance of the intervention becomes even more important. Practicing architecture is enhancing and enriching a departing situation. Respecting is not disappearing, it’s revealing, transcribing again and magnifying the initial emotion. The truth of the project is in the contemplation and the restitution of its environment.

The declivity allows work on the notion of the ground. From the rue of Cloris, the building offers a large pierced horizontal visual that links it to the street, the hallway, the public lobby, and the Scarpe. Oriented south, the public lobby becomes a belvedere and offers a great view of the Scarpe until touching the water. The main idea is to highlight this sensation of progressive discovery and earthly anchorage of this mineral court of justice.

The section thus set up tells the main idea of ​​the project. A true horizontal break, the new building lifts and visually links the elements of the program with the surrounding environment and sculpts the void to revitalize the public space. The mineral base, a real urban anchorage on the ground of the city, comes to enclose the buildings and installs coherence between the extension and the existing one. This “active stand”, which includes the existing building, allows to accompany the pedestrian and thus define a human scale.

Design of project

The hall of lost steps is a direct visual extension of the public space. From this mineral thickness, the floor emerges among the two new courtrooms, fully clad in a metal “drape” consisting of perforated stainless steel folded sheets. Between the two, air, emptiness and transparency on the Scarpe and the Pollinchove Palace, former parliament of Flanders in 1714. The volume of the new courtrooms is the privileged place of judicial dramaturgy. We wanted to bathe them with light, managing to surround them with glazing on their perimeter.

Placed in order to preserve the confidentiality, the windows allow nevertheless to make present the external reality in order to prohibit the theatrical simulation or the anxiety related to the dark rooms where the litigant could feel condemned before even being judged. The floor of the Salle des pas perdus, a metaphor for a natural landscape dug by the water, reveals a wealth hidden in its base. Two worlds coexist the one above and the one below.

Two universes and two materialities, the mineral and the metallic, the smooth and the pleated, the matt and the brilliant. This duality puts in tension voids, hollows and offers great spatial quality. The staging of the river and wants to make this Palace its exceptional character by placing in its heart its natural and built heritage that represents the Scarpe and Pollinchove Palace.

Our project was finally built in response to the surrounding landscape. It is the revealer, the crossroads of the various constituent elements of the site. This staging of a rational and very precise approach of the uses in all the dimensions of the project generates a building born from the hybridization of all the urban and programmatic parameters. A point of contact and exchange… a real public building.