رستوران پلاستا

رستوران پلاستا
معمار : Juan Moya Romero

موقعیت: اسپانیا ، GRANADA
وضیعت: ساخته شده
کاربری: رستوران 
مساحت: ۱۰۰.۰ m2
تاریخ ساخت: –
معمار: Juan Moya Romero
سازندگان:Gabarró, Interpane, Materialsworld, Pulastic, Sika

مشخصات پروژه رستوران پلاستا

مداخله یک معماری واکنشی است که با خصومت شرایط شهری در سایت و مکانیسم برنامه ریزی شده متناسب با سبک زندگی به ارث رسیده از مدرنیته قرن بیستم روبرو می شود. یک گذرگاه غیرشخصی با حجم بالای ترافیک از طریق فضای داخلی بیوفیلی برای یک نشست جمعی متعادل می شود. امروز بودن خواستار عبور به سمت متامدرنیسم است. حضور انسانی که در زندگی مشترک و ملاقات با دیگران به رسمیت شناخته شده است ، دقیقاً به عنوان آفتابگردان هایی که در غیاب آفتاب یکی از یکدیگر را می شناسند و نگاه می کنند.

ظرفیت شفابخشی طبیعت و ویژگی های اجتماعی این نوع تأسیسات در جنوب اسپانیا منجر به شیوه ای جدید از زیستگاه “زیست محیطی” می شود که در آن افراد از طریق جمع آوری و تنوع زیستی یکی از یکدیگر را می شناسند. طرح پیشنهادی به بازیافت فضایی و زیبایی برهنگی خود به خود ناشی از فرآیند ساختاری می پردازد. عناصر ناکافی و / یا ناسازگار با ادغام سایر موارد جدید با منشا طبیعی و با چرخه عمر پایدار تضاد دارند.

این ابهام فضایی رقیق محدودیت های معمولی از فضای خصوصی و پیکربندی عرضی بین گاسترومنی صنعتگر ، فرهنگ شهری ، تنوع زیستی و ساخت و ساز روانی و اجتماعی را مورد بررسی قرار می دهد. مداخله مشکلات شهری را ایجاد می کند و از طریق مشاهده ، آگاهی جدیدی از احترام ایجاد می کند. فضای داخلی و خارجی از طریق صفحات بزرگ عایق شیشه ای شفاف و دو طرفه می شود. از خصومت خارج ، نمای تضاد منظره داخلی مقطعی را نشان می دهد که چرخه های طبیعی عملکرد و آرامش یک پناهگاه طبیعی جنگلی را نشان می دهد.

چرخه اکولوژیکی

از درون ، معماری رابطه تامل کننده ای از منظره بیرونی را در حرکت و آشفتگی ایجاد می کند ، که از طریق سکوت و طراوت با مخالفت با واقعیت خشن شهری از ترافیک ، سر و صدا و آلودگی آشکار می شود. چرخه اکولوژیکی احیا کننده ارائه شده است. این از یک نهالستان گونه ای شروع می شود که بعداً در خیابان های مجاور می توان با پیوندهای جدید پیوند کرد. این پیشنهاد به یک وسیله فعال و ترمیم کننده از بافت نزدیک شهر و یک الگوی کاملا صادراتی به سایر مناطق باقیمانده شهر تبدیل می شود.

محدودیت های مکانی بین کارگران-مشتری مبهم است و ارتباط بین گروه ها از طریق چیدمان مناسب ، هندسه و ارتفاع میزهای آلی و مداوم ترویج می شود. از نزدیکی پویاتر ، عاری از قوانین و پروتکل ها ، جداول و صندلی ها و سیستم های میله ای بالا هر دو غلبه دارند. اولین حلقه های اجتماعی را محصور می کند و ارتباط بین گروه ها را مهر می کند و دوم ایجاد موانع روحی – جسمی بین کارگران و مشتری ها.

    ترجمه اختصاصی از تیم تحریریه آرکاو، هرگونه کپی برداری از این مطلب صرفا با ذکر منبع مجاز می باشد.

PLACE´TA Restaurant
architect: Juan Moya Romero

location: SPAIN,GRANADA
statues: completed
Area:۱۰۰.۰ m2
user: Restaurant
Year: –
architect:Juan Moya Romero
Manufacturers: Gabarró, Interpane, Materialsworld, Pulastic, Sika

Project PLACE´TA Restaurant

Intervention is a reactive architecture faced to the hostility of urban conditions in the site and to the scheduled mechanism proper of a lifestyle inherited from the 20th Century modernity. An impersonal crossway with high traffic volume is balanced through a biophilic interior for a collective meeting. Being today demands the pass towards metamodernism. The presence of a human being that is recognized in living together and the respective meeting with others, just as sunflowers which in absence of the sun recognize and look one to each other.

Healing capacity of nature and socializing character of this type of establishments in the south of Spain result in a new way of ‘ecolective’ habitat where people recognize one to each other through collectivity and biodiversity. Proposal explores spatial recycling and the beauty of spontaneous nudity arising from the deconstructive process. Inadequate and/or discordant elements contrast to the incorporation of other new ones of natural origin and with a sustainable life cycle.

regenerative ecological cycle

It explores the spatial ambiguity diluting typical limits of private space and configuring transversalities between artisan gastronomy, urban culture, biodiversity, and psycho-social construction. Intervention puts highlight urban problems creating a new awareness of respect through observation. The interior-exterior becomes transparent and bidirectional through large insulating glass panels. From outside hostility, the facade shows the contrast of a sectioned interior landscape which reveals natural cycles functioning and serenity of a naturalized forest-refuge.

From inside, architecture creates a contemplative relationship of the exterior landscape in moving and disturbing, which trough silence and freshness reveals by opposition to the rough urban reality of traffic, noise, and pollution. A regenerative ecological cycle is proposed. It starts from a tree species nursery which later could be transplanted in adjacent streets being replaced by new ones. The proposal becomes an active and regenerative device of the close urban context and a perfectly exportable model to other locations of residual areas in the city.

Spatial limits between worker-clients are blurred and communication between groups is promoted through the appropriate layout, geometry, and height of organic and continuous countertops. From a more dynamic proximity, free of rules and protocols, tables and chairs and high bars systems are both overcame. The first encloses social circles and seals communication between groups and the second creates psycho-physical barriers between workers and clients.