مجتمع مسکونی خواب آرام | طراحی فضا، رویداد، شهر

مجتمع مسکونی خواب آرام
معمار: گروه طراحی فضا، رویداد، شهر (محمد عرب، مینا معین الدینی، الهه حاج دایی)

موقعیت : ایران ، اصفهان، خیابان مشتاق دوم، خیابان حمزه
وضعیت : ساخته‌شده
مساحت ساخته شده : ۱۹۶۰ مترمربع
مساحت زیربنا : ۳۸۰ مترمربع
کاربری : مسکونی
تاریخ ساخت : ۱۳۹۳ – ۱۳۹۶
تیم طراحی : میلاد علیدوستی، مهلا ابراهیم پور، پریسا گلی
مهندس سازه : امیرالله دادیان
تاسیسات مکانیکی : علی صادقی
تاسیسات الکتریکی : آقای جوی
نورپردازی : گروه طراحی فضا، رویداد، شهر
مدير اجرایی : ابراهیم محسنی
تیم اجرایی : گروه سازه گستر هماگران
نظارت : حمید حمیدی، غلامرضا سالکی فرد
گرافیست : گروه طراحی فضا، رویداد، شهر
پیمانکار : گروه سازه گستر هماگران
کارفرما : ابراهیم محسنی و شرکاء
عکاس : احسان حاجی رسولی ها
جوایز : رتبه اول جايزه معمار در گروه ساختمان های مسکونی آپارتمانی، برگزار كننده مجله معمار، ۱۳۹۶

زمین پروژه مجتمع مسکونی خواب آرام

یکی از همین قطعات مثلثی شکل به مساحت ۳۸۰ مترمربع است ، که در لبه غربی خیابان حمزه واقع شده است، از یک سو، مادی نیاصرم در بلافصل غرب و شمال زمین واقع شده است، لیکن ضوابط شهری اصفهان ، بنابر مشرفیت به سوی واحدهای مسکونی پیرامون؛ اجازه ایجاد بازشو و چشم انداز، پایین تر از ارتفاع ۱۷۵سانتیمتر از تراز هر طبقه را نمی دهد!!! و از سوی دیگر، محور سبز زاینده رود، به فاصله ای کمتر از ۱۵۰ متر از جنوب پلاک واقع شده، ولی ساختمانی پنج طبقه ، راه را در این میان سد کرده است

استراتژی معمار مجتمع مسکونی خواب آرام

طراحی تلاشی است جهت یافتن پاسخ به چالش هایی که حاصل شناخت متن از یک سو و نیازهای رفتاری کاربر و کارفرما از سوی دیگر است. امروز هرچه که شهر ها بزرگتر شده اند، خانه ها کوچکتر گشته، هرچه معماری ما گرانتر و پر زرق برق تر شده، کیفیت کمرنگ تر گشته، واژه لاکچری، جایگزین کیفیتهای از دست رفته معماری شده است.

در خانه های امروز، حیاط، به تراسی جهت قرار گیری بند رخت تقلیل یافته، ارتباط ما با نور، سبزی اسمان به حداقل رسیده است، حال که فاصله ما با این حجم سبز کمتر از ۱۵۰ متر است چگونه میتوان کیفیتی فراتر از لاکچری وابسته به مصالح را، برای ساکنان این واحد ها به ارمغان آورد؟ تنها، به میزان ۴ متر از ضلع جنوب امکان بهره بری از این پتانسیل محیطی را دارد، لذا بدنبال آن هستیم، که بتوان طول ضلع جنوب به سوی رودخانه را گسترش دهیم.

از اینرو با استفاده از چرخش ۲۵ درجه ای ضلع شرقی به سوی جنوب، این بخش از زمین متاثر از برنامه طرح، به گونه ای می شکنیم، تا بتواند این چشم انداز سبز را تا لایه های انتهایی زمین امتداد دهیم و نهایت بهره را از این همسایه سبز ببریم. این ساختار سلولی از سوی دیگر باعث می شود که از ایجاد دیواره ای به طول و ارتفاع ۲۰ متر در راستای خیابان اجتناب کنیم.

برنامه ریزی طرح

با نگاهی گذرا به ساختمانهای مسکونی و آپارتمانهایی رنگارنگی که در اشکال و ابعاد گوناگون، طی این چند دهه در شهرهای مختلف ما شکل گرفته اند، در می یابیم که تمامی از الگویی واحد پیروی می کنند، انگار تمامی یک واحد۱۲۰ متری است که فقط در ابعاد سالن و یا تعداد اتاق تغییر شکل می یابند، ابعاد و مساحت حمام ها در یک واحد مسکونی چندین برابر فضای باز آن است، لذا در این طرح بر آنیم که تا حدی این الگوی رایج را بر هم زنیم، واحد های سیصد متری که خواسته کارفرماست، بتواند چیزی فراتر از سالنی فراخ و حمام های رنگارنگ داشته باشد.لذا برنامه ریزی به گونه ای است که بخشهای مختلف هر واحد بتواند سهم بیشتری از کیفیت های محیطی شامل نور، سبزینگی، آبی آسمان و… داشته باشد.

تقسیم بندی فضاها

بر این اساس، بخش جنوبی به فضاهای عمومی و بخش شمالی که نیاز به سکوت و سکون بیشتری دارد به فضاهای خصوصی اختصاص یافته است ؛ اتاق های خواب، نشیمنی خصوصی در بخش شمالی، سالن پذیرایی، ناهار خوری و شاه نشینی به سوی رود خانه در بخش جنوبی مستقر می باشد.

معماری فضای ارتباطی و آشپز خانه و سرویس عمومی در میان جانمایی شده است تا بتوان به سهولت در ارتباط با بخش شمال و جنوب قرار گیرد. با تغییری که در برنامه ریزی طبقات زوج و فرد ایجاد شد و جابجایی و لغزش به وجود آمده در بخش شرقی، تراسهایی رو به سوی رودخانه به وجود آمد.