خانه کامیاران | استودیو طراحی معماری گذر

خانه کامیاران
معمار: استودیو طراحی معماری گذر (رشید عزیزی، محمد  کازرانی)

موقعیت : ایران ، کردستان ، کامیاران
وضعیت : ساخته‌شده
مساحت ساخته شده : ۲۵۵ متر مربع
کاربری : مسکونی
تاریخ ساخت : ۲۰۱۸
تیم طراحی : هنگامه رضایی، محمد اسدزاده
عکاس : آرام الکانان

پروژه معماری خانه کامیاران

معماری ساختمان مسکونی با نام “خانه کامیاران” می باشد و در منطقه کامیاران استان کردستان قرار دارد. چالش اساسی مردمان شهرهای کوچک، که حرفه آن ها غالبا کشاورزی است، تفکیک زندگی شهری و روستایی می باشد. اکثر این مردم نوعی شغل خدماتی در شهر دارند و در عین حال نیز شغل اجدادی خود را نیز انجام می دهند. آن ها می خواهند از امکانات پیشرفته شهر استفاده کنند. در عین حال در رویای نوستالژی هایزندگی روستایی نیز باشند.

فرآیند طراحی

در این پروژه دو قطبی بودن زندگی [ و در واقع، خواسته های کارفرما] پایه و اساس فرآیند طراحی بوده است. با بررسی معماری خانه های مسکونی کارفرما در این روستا، چهار طرح اصلی فیزیکی- فضایی که با زندگی روستایی ارتباط داشتند شناسایی شدند: اول فرم ایوان، که به عنوان یک فضای میانی رو به حیاط اصلی قرار دارد و حضورش برای جمع آوری اعضای خانواده در فصل گرما در طول روز اهمیت دارد. سپس الگوی بهداشتی مهم به نظر می رسد، زیرا مردم در این منطقه اصرار دارند که سرویس بهداشتی باید خارج از فضای مسکونی و در گوشه حیاط باشد.

حتی در بسیاری از آپارتمان های مدرن شهر کامیاران، درهای سرویس بهداشتی رو به راهروی مشترک مابین واحد ها باز می شود. از سوی دیگر، الگوی حیاط، که فضایی خوب برای بازی کودکان، مراسم آیینی و جشن های باستانی مانند چهارشنبه سوری، شب عید نوروز و مراسم های مذهبی مانند نوحه خوانی می باشد را نمی توان نادیده گرفت. در نهایت بر اساس شغل پدر خانواده که فرش فروش می باشد، یک الگوی فضای خلوت و انزوا برای پدر در نظر گرفته شد. این الگو شامل یک اتاق خصوصی بزرگ با یک قفسه بزرگ در کنج آن که رو به چشم انداز زمین های کشاورزی می باشد. کف این اتاق با فرش های رنگین پوشیده شده است.

خانه کامیاران

رودخانه بایسپرنه در امتداد محور شمال-جنوب شهر کامیاران قرار دارد. محدوده پروژه کنار بخش وسیعی از رودخانه واقع شده و موازی با ضلع غربی آن می باشد. بر اساس موقعیت سایت و متراژ کوچک زمین، تیم طراحی ۴ نوع الگو از خانه های روستایی را برای سطوح شهری پروژه در نظر گرفته است.

استفاده از سنگ های بریده شده درجه ۲ به واسطه شباهت این متریال به سنگ هایی است که در خانه های سنتی مورد استفاده قرار میگیرد. همچنین از چیخ که نوعی پوشش بومی محسوب می شود (که از موی بز درست شده) به عنوان سایه بان بهره برده ایم. باز و بسته کردن حصیرها در فصول مختلف باعث می شود تا سایه های متنوعی در طول روز درون خانه شکل بگیرد.