اقامتگاه اسکی بارین
معمار: استودیو ری را (عباس ریاحی فرد، فریناز رضوی نیکو)
موقعیت: شمشک ، تهران ، ایران
تاریخ: ۱۳۹۰
نوع کاربری : اقامتی
مساحت : ۱۰۰۰۰ مترمربع
وضعیت: ساخته‌شده
تیم طراحی: اشکان باقری اقدم، نوید نصرالله زاده، یاسر کریمیان، حامد تابش، سروش علی‌پور، حسام رئوف‌پناه، مرتضی رهبر، علی عاشوری، مینا وکیلی، مصطفی محمدی، علی زرندی، امیر خادمی
کارفرما: آقای مهندس مجتبی تنها و شرکاء
عکس: پرهام تقی‌اف
جوایز: جایزه معمار در بخش عمومی در سال ۹۰
قرار گرفتن در شورت لیست WORLAD ARCHITECTURE FESTIVAL 2012
برنده جایزه بین المللی معماری شیکاگو ۲۰۱۲
درباره پروژه اقامتگاه اسکی بارین :
در پاییز سال ۱۳۸۷ طراحی داخلی پروژه را آغاز کردیم و به طور همزمان در حال کار بر روی نمای خارجی بودیم. بارین در یک کیلومتری پیست اسکی شمشک (دومین پیست اسکی بزرگ ایران بعد از دیزین) و در قلب کوه واقع شده است و ۵۵ دقیقه از تهران با خودرو فاصله دارد. طبیعت چشمگیر اینجا ما را بر آن داشت تا این کار را به عنوان یک پروژه نمایشی که رابطه بین طبیعت و معماری را جستجو می کند در نظر بگیریم.
هدف از این پروژه نمایش ایده های جدیدی است که به اصلاح رابطه طبیعت و معماری بدون تقلید کورکورانه از مدل های بومی و یا کپی برداری از سبک های وارداتی تاریخی کمک می کند.
مقصود این پروژه رسیدن به این است که هر محصول فرآیند طراحی معماری باید آزاد و انعطاف پذیر باشد و به محیط پیرامون پاسخ دهد.عوامل طبیعی منطقه شامل مناظر پوشیده از برف به عنوان مشخصه این منطقه و خطوط سیال کوه هاست که ساختمان را در بر گرفته اند.
در فرآیند طراحی ما همچنین از ایگلو ها که پناهگاه های ساکنان بومی قطب شمال است نیز الهام گرفته ایم.
اما در اینجا به جای بلوک های یخ، لایه های توپوگرافی به صورت افقی بر روی یکدیگر قرار گرفته تا یک فرم گنبدی را ایجاد کند. پس از آن یک طرح استعاری ترکیبی که فرم های طبیعی و مصنوع بشر را به کار برده منبع الهام برای رسیدن به فرم نهایی بوده است.
محل این پروژه در شمشک، دومین منطقه اسکی در ایران پس از دیزین در نظر گرفته شد. معماران این پروژه با توجه به طبیعت چشمگیر منطقه شمشک، تصمیم گرفتند که رابطی بین طبیعت و معماری خلق کنند. هدف از طراحی این اقامتگاه، استفاده از ایده های جدید و با هدف نمایش ارتباط معماری و طبیعت و پرهیز از هرگونه تکرار کورکورانه از مدل های بومی و یا کپی کردن سبک های وارداتی در نظر گرفته شد.
هدف معماران :
معماران این پروژه قصد داشتند تا محصولی منطقی، با استفاده از فرآیند طراحی معماری آزاد و انعطاف پذیر خلق کنند که این محصول می بایست پاسخی به نیروهای طبیعی اطراف خود باشد.
با توجه به وجود پوشش سفید برف در مناظر منطقه، رنگ سفید برای اقامتگاه انتخاب شد. بدنه داخلی نیز با الگوبرداری از خطوط مایع کوه و برف های لایه لایه، طراحی شد.
ایده اولیه تعیین شکل این پناهگاه از پناهگاه های ساخته شده توسط ساکنان بومی قطب شمال الگوبرداری شده بود، اما با این تفاوت که به جای استفاده از بلوک های یحی بر روی یکدیگر، از لایه های توپوگرافی استفاده شده است.
در نهایت، استفاده از اشیاء طبیعی و اشیاء ساخته شده توسط بشر و تلفیق این دو با یکدیگر، منبع الهام بخش برای رسیدن به فرم نهایی بود.
در این طرح، تمامی نیاز های پروژه در بدنه اصلی تعریف شده است و فضای داخلی نمایانگر خلوص و صداقت و یکرنگی و دقیقا شبیه رفتار برف در پوشاندن زمین و تبدیل تمامی رنگ ها به رنگ سفید، می باشد.
[images_grid type=”carousel” auto_slide=”yes” auto_duration=”9″ cols=”three” lightbox=”no” source=”media: 3494,3506,3511,3508,3503,3500,3497,3490,3487,3484,3481,3478,3471,3468,3466,3463,3460,3457,3454,3448,3446,3444,3442,3525,3524,3523,3522,3521,3520,3519,3518,3517,3516,3515,3514,3513,3512,3474″]
