آپارتمان ۲۱۰ | مهندسین مشاور نگین شهر آینده

آپارتمان ۲۱۰
معمار: مهندسین مشاور نگین شهر آینده (معمار مسئول: علی نقوی نمینی)

موقعیت: کرج(مهرشهر)، ایران
تاریخ شروع و اتمام کار: ۱۳۹۳-۱۳۹۱
نوع کاربری : مسکونی
وضعیت : ساخته شده
مساحت زمین : ۱۰۰۰ مترمربع
زیربنای کل : ۲۵۰۰ مترمربع
همکاران طراحی: امیر لکپور، نسترن اسماعیل بیگی، محمد تقی دیبایی، خورشید مظاهری، مرضیه مهرپور
کارفرما : بهزاد منادی زاده
مدیر اجرایی : بهزاد منادی زاده
تیم اجرایی : فرزاد منادی زاده، فرشید کریمی
نظارت : علی زندیه
مشاور سازه : سهیل آصف
مشاور تاسیسات مکانیکی و الکتریکی : محمد علی الهیاری
شرکت سازنده : گروه سپنتا
طراح سه بعدی: امیر لکپور
گرافیست : سیاوش قربانی، چواد ناصری
عکسان: هامون مقدم، علی نقوی نمینی
جوایز: پروژه منتخب برای شرکت در بینان هنری ونیز ۲۰۱۵

درباره پروژه :

موقعیت جغرافیایی:

مهرشهر کرج را شاید بتوان از تنها بازماندگان بافت باغ شهری کرج نام برد. هرچند این محله شهری نیز از آسیب های ناشی از توسعه های پرتراکم شهری بی نصیب نمانده است ولی به دلیل شبکه فضای سبز موجود و حضور باغات، همچنان به عنوان یکی از با کیفیت ترین بافت های شهری کرج محسوب می گردد.

ولی مسئله مهم این محله، روند پر شتاب توسعه و افزایش تراکم انسانی و ساختمانی در آپارتمان های نو ظهور آن و تغییر این فضای شهری است. به این ترتیب، مسئله ارتقای کیفیت فضای سکونتگاهی در آپارتمان های با تراکم متوسط، به عنوان مهمترین مسئله طراحی آپارتمان مسکونی ۲۱۰ تعریف شد و ایده های کلی و جزئی در طرح و برنامه پروژه در راستای پاسخ به این مسئله و ارائه راه حل معمارانه پایه ریزی گردید.

از این رو سعی شده است که از یک سو با مطالعه بستر طرح و مفهوم فضا در آن و با ترکیب و تعادل بین توده و فضای ساختمان، کیفیت و کمیت فضا (در برابر توده)، چه در حوزه های عمومی و چه در حرایم خصوصی، ارتقا یابد و از سوی دیگر با فراهم ساختن الگوها و ساختارهای متنوع سکونتگاهی، پاسخ بهتری به گوناگونی اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی و نیازهای متغیر ساکنین آن ارائه شود.

مهمترین ویژگی:

یکی از مهمترین ویژگی های فضای سکونتگاهی در باغ شهرها و همچنین در مهرشهر، اهمیت فضای باز و سبز سکونتگاهی است. ارتباط خانه با حیاط و یا باغ، مستقیم و بی واسطه بوده و سپری نمودن ساعاتی از شبانه روز در فضای باز در زندگی روزمره نقش مهمی داشته است. لذا در این پروژه سعی شده است با وجود تراکم زیاد ساختمانی و جمعیتی، نقش فضای باز سکونتی مطالعه شود و بنا از تعامل فضاهای بسته (توده) با فضاهای باز (فضا)، چه در حوزه های عمومی و چه در حرایم خصوصی، سازمان یابد.

طراحی پروژه:

در طراحی آپارتمان مسکونی پله ارتباط عمودی ساختمان، بهانه ای برای توسعه عمودی فضای باز عمومی شده است. وجود گلجای ها و باغچه ها و حضور درختچه ها و گیاهان در امتداد این محور عمودی، تراس های سبز و حیاط های مطبق را شکل داده است و به این ترتیب ارتباط آپارتمان ها را، حتی در طبقات بالاتر، با فضای باز عمومی تامین نموده است.

به دلیل کنترل اشراف فضاهای عمومی به آپارتمان ها، بازشوهای سکونتگاه ها به حیاط های مطبق محدود و کنترل شده اند. هویت درونگرای این فضا به همراه دیوراهای آجری آن، نشانه هایی از کوی و برزن های سکونتگاهی را به همراه دارد و با ایجاد برش در بنا، نمای آن را به ترکیبی از دو بخش متفاوت درونگرا، در حوزه های باز عمومی و برونگرا، برای کسب نور و دید مناسب در آپارتمان های خصوصی بدل ساخته است.

این کریدور را که مستقیما با فضای باز حیاط و خیابان در ارتباط است، می توان به عنوان یک فضای شهری قلمداد نمود که در پروژه صعود کرده است و مفهوم متفاوتی از الگوی واحد همسایگی در آپارتمان ها را ارائه می دهد که با ایجاد سکانس های متفاوت و متنوع، از تاریک تا روشن و از کوچه های عمودی و تنگ تا تراس های فراخ و از فضاهی نیمه سرپوشیده و ساباط ها تا حیاط های سرباز و آفتابگیر، جذابیت این فضای شهری افزایش یافته است.

تنوع عملکردی:

همچنین تنوع عملکردی در گوشه های متفاوت این حوزه و گوناگونی پرسپکتیو در مسیرهای متنوع و دسترسی آن در هر طبقه با واحدهای آپارتمانی آن باعث شده است که این تراس های مطبق را به صورت یک فضای آزاد (دمکراتیک) محلی برای استفاده تمامی ساکنین با سلیقه ها و سن های مختلف فراهم سازد.