مسجد و پلازای گلشهر کرج
معمار: استودیو صفار (احمد صفار)
موقعیت: ایران، کرج ، گلشهر
وضعیت: طراحی شده
مساحت: ۴۵۰۰ مترمربع
مساحت زیر بنا: ۲۲۱۶۰ مترمربع
تاریخ ساخت: ۱۳۹۷
کاربری : فرهنگی- مذهبی
تیم طراحی: مرضیه استعدادی، بهار مصباح، نوید شکروی، غزاله عیدی، نیلوفر اوجی، نیلوفر ذاکر وفایی، الهه آذرخش
کارفرما: بنیاد حاجی ترخانی
سازه: پدرام زرپاک
تأسیسات مکانیکی: پدرام احمدی
تأسیسات الکتریکی: کامران نراقی پو
ماکت: مرتضی نیک فطرت
متریال: آجر، بتن
جوایز: برنده سوم مسابقه مسجد و پلازای گلشهر
درباره پروژه مسجد و پلازای گلشهر کرج
طراحی این مسجد برای انسان و فرهنگی است که ریشه در تاریخ دارد و به مرور نیاز هایش با گذشت زمان تغییر یافته و نیازمند فضایی از جنس و زمانه خویش است. با این سوال شروع کردیم که آیا میتوان معاصر بود و به ریشه ها، فرهنگ، تاریخ و بستر نیز توجه کرد؟ و آیا میشود برای رسیدن به مدرنیزاسیون تاریخ و فرهنگ یک ملت را نادیده گرفت ؟
– توجه به اصول و سیر تکاملی معماری ایران بالاخص سیر تکاملی مساجد ایرانی
– درون مایه و هویت نشات گرفته از ویژگی های فرهنگی، اقلیمتی و جغرافیایی منطقه در خلق اثر
– بهره گیری از الگوی حیاط مرکزی در معماری و باغ ایرانی
– کوشش درجهت معماری با هویت در معماری و شهرسازی معاصر
– توجه به دیدگاه منظه گرایی در طراحی به عنوان چیزی که نسبتاً تغییر ناپذیر است و به عنوان روندی که حداقل امروزی و مستعد پرورش
– توجه به حواس پنج گانه و معاصر بودن با توجه به ریشه ها ، فرهنگ، تاریخ و بستر ( پدیدارشناسی + منظقه گرایی )
– توجه به اصل توسعه پایدار و پایداری اجتماعی و افزایش تعاملات شهری بین مردم ، شهرو معماری
– باز خوانی تعریف مسجد به عنوان فضای عبادت و بازشناسی کارکرد ها و عملکرد های آن ( معاصر )
– استفاده از دو اصل درون گرایی و برون گرایی و استفاده از بام به عنوان فضایی تعاملی با منطقه ( نظرگاه )
– طراحی بر اساس دید انسانی و ایجاد دید های مختلف و افزایش کیفیت ارتباط
– تقویت فضاهای باز جمعی با تآکید بر تراکم و پیوستگی فضاها ، پیاده مداری و کاهش حرکت سواره
– حداقل گرایی و پرهیز از بیهودگی، رعایت اصول سادگی و پرهیز از تجملات و تزیینات اضافی
– بهره گیری از کهن الگوها و اصل وحدت در کثرت و نظم در بی نظمی
– توجه به ویژگی های فضایی در معماری ایران و حس ماندگاری و تعلق
– طراحی فضا به مشابه یک فیلم کوتاه و اهمیت به کادر شناسی و سکانس های حرکتی ( طراحی بر اساس دید انسانی )
– قابلیت اجتماع پذیری و میزان تعامل اجتماعی مابین افراد در فضا درجهت توسعه پایداری اجتماعی
– توجه به افق گرایی و آسمانه شهری در شهرهای تاریخی ایران
– توجه به اهمیت محور و فضای تجمع در پلازای های تاریخی ایران در طراحی
– محوریت و دسترسی ، محرمیت ، هم زیستی با طبیعت در باغ ایرانی
– ایجاد فضای شهری ( پلازا ) زنده و پویا و مشارکت مردم در امور شهر
– ایجاد فرصتی برای تعامل و دیالوگ میان شهروندان است و خلق فضاهای پاتوق
– ارزش گذاری بر حداقل مصرف انرژی + نماد گرایی
– رعایت و تاثیر پذیری هندسه فضایی شبستان و سازماندهی ساختمان مسجد بر محوریت قبله
– مصالح ارزان و قابل دسترس با در نظر گرفتن مبانی توسعه پایدار
