مجموعه ی سرزمین رویایی | گروه طراحی فضا، رویداد، شهر

مجموعه ی سرزمین رویایی
معمار: گروه طراحی فضا، رویداد، شهر (محمد عرب، مینا معین الدینی، الهه حاج دائی )

موقعیت : ایران،اصفهان
وضعیت : ;کانسپت
مساحت ساخته شده: ۲۵۰۰ مترمربع
کاربری : تجاری-تفریحی
تاریخ: ۲۰۱۳
معماران مسئول: محمد عرب، مینا معین الدینی، الهه حاج دائی
همکاران طراحی: احسان حاج رسولی ها

درباره پروژه مجموعه ی سرزمین رویایی

سرزمین رویایی، بزرگترین و مجهزترین پارک تفریحی کشور و حتی خاورمیانه است. با این حال، این کلمات پر هیجان می تواند در مورد پروژه، در مواجهه با طراحی و آنچه تاکنون انجام شده است، شنیده شود، نه آن توصیف های باشکوه و نه ایده تجسم رویاها قابل تصور نیست. غالباً این تلاطم رنگ ها ، مواد ، سبک ها و هیجان کلیشه است که یک “شهر” را نه برای “رویاها” شکل داده است. نیازی به گفتن نیست؛ عناصر مانند خانه از پایین به بالا و موجودات پیش از تاریخ در حومه شهر تاریخی اصفهان وجود دارد. حضور این موجودات و موضوع چگونگی که آنها چگونه هیجان ایجاد می کنند موضوع دیگری است. حال یک سؤال جدی پیش می آید: آیا این مجموعه باید فقط پاسخگوی نیازها و هیجان کودکان باشد؟

اولین چالش

اولین چالش نحوه برقراری ارتباط با این مجموعه بود. چطور باید با این زمینه مقابله کنیم تا عوامل بیشتری اضافه نشود زیرا هر صدای جدید می تواند این امر را به مسیری پر هرج و مرج تر منتهی کند. مجتمع اداری-تجاری (تقریباً ۲۵۰۰۰ متر مربع) در گوشه شمال غربی سایت در کنار دروازه ورودی از سایر عناصر قابل مشاهده تر است و هتل تفکیک ناپذیر آن تنها نمادی است که از بزرگراه دیده می شود.

جذابیت های پروژه

تنها عاملی که این مجموعه را به یک نقطه عطف تبدیل کرده است، اندازه بزرگ آن است که خارج از مقیاس است. نه از فاصله و نه در مجاورت نمی تواند با انسان ارتباط برقرار کند. “حرکت” ویژگی اصلی است اما به نظر می رسد پروژه قرار نیست تحت تأثیر یا تأثیرگذار بر این موضوع باشد. و تنها سهمی که از عملکرد آن می تواند کسب کند در “نام” است! عوامل مشکل ساز باعث شده است تا این طرح در مقایسه با عناصر مجاور سایت، دارای هویت و عملکرد نباشد. علاوه بر این از دیدها و اطراف کاملاً نادیده گرفته شده است. همه موارد فوق فقط یک بخش کوچک و بسیار پیچیده از چالش ها است، آنچه بدیهی است این که نتیجه آن نمی تواند فقط یک “پوست” برای پوشش همه باشد! این رویکرد برای یافتن یک راه حل جامع بود که برای ایجاد فرایند طراحی را ایجاد کرد.

ترتیب عملکرد

بخش برجسته ای از ویژگی های هر ساختمان، عملکرد آن است، موضوعی که تاکنون به عنوان “اداری – تجاری” کاهش یافته است.در فرایند طراحی، با تقسیم کل جرم روی قطعات، می توان هر بخش را عملیاتی کرد ، بنابراین به یک روش هر قسمت به یک تقاضای خاص پاسخ می دهد و به روش دیگر اتصال و تعامل آنها می تواند بر یکدیگر تأثیرگذار باشد. “حرکت” یک فعالیت اصلی در پروژه های تجاری است، حال در مجاورت با یک مجتمع (پارک تفریحی) که مردم همیشه در آن حرکت می کنند، این ویژگی حتی بیشتر برجسته می شود.

رویکرد پروژه

این رویکرد دو طرفه بود: رابطه بین مجتمع تجاری و پارک تفریحی و روابط داخلی خود مجتمع. برای تداوم بهتر بین بالا بردن داخلی و خارجی ساختمان روی زمین و ایجاد فضای شفاف در همان سطح، مراحل اولیه را تشکیل داده اند. همچنین با توجه به پتانسیل زمین و فرو رفتگی ساختمان، حرکت پویاتر خواهد شد. گردش در این سطوح از رابطه حفره ها و دسترسی های عمودی ایجاد می شود که باعث ایجاد فضای متنوع تر و ارتباط آسان تر بین حجم ها خواهد شد. بازار تاریخی اصفهان نمونه خوبی از یک مجموعه چند منظوره است که دارای طیف گسترده ای از روابط و کارکردها است.

ساماندهی فضایی

ساماندهی راهروهای اصلی و فضاهای اطراف آن (سرا، مسجد ، مدرسه، …) به شکلی است که هرچند آنها ویژگی­های خاص خود را دارند، در یک ترکیب، زمینه ای متنوع تشکیل می دهند. ترتیب عملکرد به گونه ای است که در هر بخش فعالیت خاصی اتفاق می افتد و اگرچه یک موضوع رقابتی شکل گرفته است، کاربر از آزادی انتخاب برخوردار است.

سبک معماری

یک سبک جدید از معماری، چهره شهرها را به دنبال تحولات اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی در دهه های اخیر متحول کرده و یک نمونه جدید را به وجود آورده است. این نوع جدید که از معماری و قوانین طراحی شهری برگرفته شده است، معماری عجیب و غریب را در معرض دید قرار داده است که هدف آن نمایش خود در بافت شهری است و فاقد خصوصیات مکانی است و سعی دارد تا این کمبود را با مصالح و توجه به تزئینات و جزئیات پر کند. اما در گذشته در مناطق کویری، خانه هایی با نمای متفاوت تر از موارد فوق ساخته می شدند.  خانه بسیار ساده و بدون نمای بیرون و در بافت شهری بود و تمام توجه معمار به داخل متمرکز شده بود. تعدادی خانه گرانبها وجود دارد که از خارج از آن نمی توان تصور کرد چه چیزی در داخل اتفاق می افتد. عرصه به عنوان قلب خانه به عنوان یک عنصر سازمان دهنده قرار گرفته بود و این امر باعث مهندسی نور و روابط می شد؛ همزمان با حضور آب و فضای سبز، این باعث ایجاد مناظر طبیعی برای فضاهای داخلی شد. اما عرصه فقط ورودی اولیه برای خانه و پارکینگ وسایل نقلیه است.

موقعیت پروژه

زمین پروژه با مساحت ۳۷۰ متر مربع در حالت مسکونی در حدود ۱۰۰ سال پیش تشکیل شده است. زمین حدود ۴۰ * ۹ متر در راستای شمال – جنوب واقع شده است که از شمال، شرق و غرب محدود است و با رعایت مقررات (۶۰٪) فقط می تواند از سمت جنوبی زمین نور دریافت کند.

چالش اصلی

با توجه به طول زمین، نور دریافتی برای فضاهایی که در ضلع شمالی قرار دارند کافی نیست بنابراین تأمین نور به عنوان یک عنصر کنترلی، به عنوان یک چالش اصلی در این پروژه معرفی شده است. برای غلبه بر این موضوع، بخشی از کل حجم از قسمت میانی حذف شده و یک عرصه ۷ * ۵ متر در یک سوم انتهایی زمین قرار گرفته است،به منظور:-سازماندهی نور و تأمین نور طبیعی برای تمام فضاهای داخلی.    -سازماندهی روابط و سلسله مراتب برای جدا کردن بخش خصوصی (اتاق خواب) از بخش های عمومی.   -حفظ حریم خصوصی و منظره بهتر از مجتمع مسکونی عظیم و نازیبا که در جلوی این پروژه ساخته شده است.

پروژه ارائه شده نتیجه فرایندی است که سعی کرده است با این زمینه آشنا شود و با تحقق پتانسیل ها و تقاضای کاربر و مقررات شهری برای ایجاد کیفیت فضایی خالص در یک خانه، یک پاسخ چند جانبه پیدا کند. در این مسیر، طراح سعی کرده است با توجه به معماری قدیمی این سرزمین، نه تنها از فرم و شکل بلکه با تحلیل و تسلط بر معانی، دانش بهتری در رابطه با موضوع کسب کند.