ساختمان اداری شرکت فراتحقیق سپاهان | گروه طراحی فضا، رویداد، شهر

ساختمان اداری شرکت فراتحقیق سپاهان
معمار: گروه طراحی فضا، رویداد، شهر (محمد عرب، مینا معین الدینی، کامران کوپایی، الهه حاج دائی )

موقعیت : ایران،اصفهان ،شهرک علمی تحقیقاتی شیخ بهایی، دانشگاه صنعتی
وضعیت : تکمیل شده
مساحت زمین:۱۸۰۰ مترمربع
مساحت ساخته شده: ۲۳۵۵ مترمربع
کاربری : اداری
تاریخ: ۲۰۱۳-۲۰۱۶
معماران مسئول: محمد عرب، مینا معین الدینی، کامران کوپایی، الهه حاج دائی
همکاران طراحی: میلاد علیدوستی، الهام آذرنسب، رامین بهادران، محمد سلیمانی
کارفرما: مهندسان مشاور فراتحقیق سپاهان
سازه: محمد نیلی پور
اجرا: گروه مهندسی هدیش
مدیر اجرایی: هادی سعادت نیا
همکاران اجرایی: علی توسلی، حسین احمدی
عکاس: فرشید نصرآبادی

درباره پروژه ساختمان اداری شرکت فراتحقیق سپاهان

بستر

شهر اصفهان، تعامل حرکت است وسکون ، مجموعه ای است در هم تنیده از گذر های متقاطع در کنار بناها و ساختمانهای گوناگون . با خروج از شهر، این حرکت است که پررنگتر می شود  . تجربه حرکت روزانه از خانه به محل کار ، نخستین وجه تمایزاین طرح ، در قیاس با سایر فضاهای کار و فعالیت درون شهر بود. این مفهوم زمانی جدی تر شد که با عبور از ورودی شهرک با ساختاری کاملا سیال و در حرکت ، مواجه شدیم. ساختاری شکل گرفته از خطوط منحنی که انقدر توسط طراحان شهری پررنگ ترسیم گشته بود که گریز از آن را اجتناب ناپذیر می نمود . این خطوط متکی به شیب زمین در پس زمینه با پیوستن به خطوط کوهها و تپه های شمالی ، انگار که حرکت را تا بینهایت ادامه میداد. حرکت کردیم تا به محل پروژه رسیدیم ، شمال رو به کوه داشت و جنوب رو به شهرِمحل زندگی ،  زمینی با ۷۵ متر طول و میانگین  ۲۴ متر عرض ، که با حرکت گذری در پیرامونش ، انگار که در امتداد بسترش جاری شده بود…

کارفرما

شرکت فراتحقیق سپاهان به عنوان یکی از مشاوران پیشرو در امر صنعت، میخواست بنایی داشته باشد در میان شهرک علمی و تحقیقاتی، هموزن اسم و رسم شرکت و آنچه نگاه آنها را به آینده شکل میداد. پس از گپ و گفت اولیه مشخص شد که نگاه مدیران به الگوهایی رفتاری درون شرکت ، چیزی است مشابه آنچه امروزه در ابرشرکتهایی چون گوگل در جریان است . بر اساس برنامه اولیه از سوی کارفرما فعالیت شرکت در پنج بخش عمده مدیریتی، مهندسی و طراحی، مطالعه و تحقیق، اداری و خدماتی ، طبقه بندی می شد ، ولی آنچه نگاه مدیران را به سوی شرکتی چون گوگل چرخانده بود ، نه اینها ، بلکه فضاهایی جهت تعامل افراد، کسب آرامش ، تنفسِ استفاده کنندگان، تفکر و ایده پردازی و… بود .بررسی های اولیه نشان می داد، انچه در ذهن کارفرما در جریان است به فضایی بیش از ۲۲۰۰ متر مربع نیاز دارد، در حالی که طبق ضوابط و مقررات شهرک ، زیربنای طرح نمیباست از ۱۸۵۰ متر تجاوز میکرد ! در این بین توفیقی اجباری نصیبمان شد، مطابقِ بندی در دفترچه ضوابط ، فضاهای آتریوم ، حیاط مرکزی و تراس در محاسبه زیربنا لحاظ نمی گردید . متکی بر این امر، از یک سو تامین نیاز کارفرما در چارچوب مقررات شهرک امکانپذیر بود  و از سوی دیگر آنچه به طرح اضافه می شد میوانست فضاهایی جهت تعامل افراد، کسب ارامش ، تنفس استفاده کنندگان ، تفکر و… فراهم کند.

طرح

دو سال و اندی گذشت و ذهنیت ما به عینیت مبدل گشت  ، از اصفهان حرکت میکنیم به سوی ساختمان تازه بنا شده  ، پس از عبور از ورودی ، و ساحتار پیچ در پیچ و سیال شهرک ، به آستانه شرکت میرسیم ، مرزی به جز سبزینگی و درحتانی نورسته ، میان بنا و گذر های  پیرامونش وجود ندارد . از گذر جنوبی پله های ورودی را پایین رفته و وارد بنا می شویم  ، نور آفتاب و تصویر آسمان ،که از سقف گشوده  شیشه ای آتریوم عبور کرده و بر زمین می تابد ، خوش آمد گوی مناسبی است برای تازه واردان ، در حالی که این فضا با حضور نور و سبزینگی فضایی جهت مکث فراهم میاورد ، حضور نور و آسمان از بالا،  نا خوداگاه سر را به سوی خود میچرخاند ، پیوسته حرکت در پیرامونش جاری است، از شیبراهه کناری به بالا حرکت می کنیم …. . با توجه به ساختار سیال و گوناگون طبقات ، نه همچون دیگر ساختمان های اداری تیپ ، با هر چرخش ، با فضایی نو و تجربه نشده مواجه ایم ، فضاهایی که با گشایش های افقی در بدنه ، تصاویری پانارامیک از چشم انداز کوه ها در شمال  و شهر در جنوب ، در امتداد حرکت نصیبمان می کند… .

توسعه طرح

در اولین تراز ، گشایشی در خور توجه که محور های حرکت در پیرامونش امتداد دارند ، بازشوها و پنجره های بزرگ در این بخش مرز میان بیرون و درون را کمرنگ گرده و در کنار گشودگی های خطی ، تجربه ای جدید از ارتباط با فضای خارج را فراهم آورده است  ، این حیاط ، در قیاس با اتریوم ورودی ، از سکون و ارامش بیشتری برخوردار است ، هیچ واسطه ای میان انسان و آسمان نیست ، لحظه ای درنگ ، تامل و تنفس و باز حرکت به سوی بالا… . در امتداد راهروی طبقه سوم به یکی از تراسها وارد می شویم ، چشم انداز به اصفهان از یک سو و به کوه و تپه های پیرامون از سوی دیگر چیزی فراتر از ان است که کارمندان گوگل هرروز تجربه نمایند… . از در پشتی در تراز فوقانی خارج می شویم ، از شیب راهه شمالی به پایین حرکت می کینم، تمامی انچه در درون بود تجربه شد بدون انکه تکراری در کار باشد.