برج سبز ادیب | شرکت معماری آتی زیست

برج سبز ادیب
معمار:شرکت معماری آتی زیست(احسان مالکی)

موقعیت:ایران – تهران – بنی هاشم
وضیعت: ساخته شده 
کاربری :مسکونی
مساحت:۱۲۱۵۰ مترمربع
تاریخ:۱۳۹۲
معمار: احسان مالکی
طراحی داخلی : یکتا آفرین
کارفرمایان : فرزین ادیب شهرکی

درباره پروژه برج سبز ادیب

طراحی برج باغ ادیب هدف کلی در هر طراحی از نظر بصری، ایجاد تعادل، وحدت و هارمونی بین عناصر تشکیل دهنده ی فضا باتوجه به کاربری آن می باشد و این مهم در طراحی فضاهای برج باغ ادیب مشهود و نمایان است. هدف کلی طراحی این بنا با ساختاری هنری در ضمن بیان زیبایی شناختی، تشکیل محیطی انسان مدار و مطلوب در راستای القای حس آرامش برای استفاده کنندگان هنگام تعامل با محیط باغ می باشد.

اصول اولیه ی این طرح از جمله طراحی دتایل ها، عناصر خارجی نما و داخلی، تزئینات و طراحی خاص فضای سبز و استفاده از آب برای ایجاد دید بصری مناسب و آرامش روانشناسی فضا از موارد کیفی آن به شمار می روند. ایده و کانسپت طراحی ایده ی اولیه ی برج باغ ادیب برگرفته از خطوط و مبانی معماری سنتی ایرانی، شکل گرفته است. این روند با انتخاب وسواس گونه و دقیق شکل، فرم و رنگ ها در فضاهای داخلی، نما و محوطه صورت پذیرفته است. همچنین متأثر از المان های معماری سنتی ایرانی، از قبیل مقرنس های تزئینی، حجم نما تبدیل به فرمی سیال گشته که نورگیری و منظره های متفاوت ومنحصر به فردی را برای استفاده کنندگان فراهم می آورد.

المان در طراحی

ضمن بهره گیری از این المان در طراحی، نما بخش غیر قابل تفکیکی از درون و جزئی از شالوده ی آن و به تعبیر دیگر یال بیرونی از یک ساختار به هم پیوسته می باشد؛ از طرفی واحدهای منفک طراحی شده در نما،بروز بیرونی از واحدهای مسکونی بوده و خوانایی فرمی را برای ساکنین فراهم می آورد. فضای زندگی که در این مجموعه به وجود آمده، سرشار از حس پویایی و تحرک می باشد. هدف اصلی طراحی داخلی این مجموعه خلق فضایی پر نور، راحت و آرامش بخش بوده که در عین مدرن بودن حس اصالت معماری ایرانی، چشم نوازی می نماید. از ویژگی های شاخص این برج سبز ادیب ، می توان به پایبندی به اصل وحدت و هماهنگی در عین تنوع در رنگ و نورپردازی در طراحی نما و فضای داخلی اشاره نمود.

فرمالیسم و فضای معماری

همچنین در توجه به زمینه ی فرهنگی، معنایی و سنت های گذشته، فضای نیمه باز داخلی به نوعی یادآور بیانی مدرن از حیاط های مرکزی سنتی ایران است که عنصر اصلی سازماندهی سایر فضاها در اطراف شان می باشد. این امر علاوه بر یادآوری الگوهای شکلی به نوعی بازتاب الگوهای فعالیتی از گذشته نیز خواهد بود پروژه ی حاضر، در پاسخ به توجهاتی نظیر به روز بودن و در عین حال “این همانی بودن” نوعی سکوت و کسب آرامش در برابر ساختمان سازی های شهری را اختیار کرده است و سعی دارد در کنار توجه ویژه به فرمالیسم و فضای معماری، موقرانه و با صلابت، خود را از این ناهماهنگی ها و هیاهوها به دور داشته، آرامش را در ذهن مخاطب القاء نماید. در طراحی نما، تلاش شده تا با به کارگیری ترکیبی ساده از فرم مکعب، بنایی با کلیت واحد ایجاد گردد.

تنوع و کارکرد مصالحی همچون چوب، سنگ، کاشی فیروزه ای موجب می شود تا بنا احساس خانه ای با حس و حال ایرانی را برای ساکنان فراهم آورد؛ همچنین این ترکیب باعث ایجاد حس پویایی در نما گردیده و تناسبات و بافت های مختلف، ترکیب پیچیده ی فرم را هرچه بیشتر منسجم می سازد. چرخش فرمی در پلان و قرارگیری بازشوها و نورگیرهای سازمان یافته، موجب نفوذ گزینش یافته ای از نور طبیعی و افزایش کیفیت فضای داخلی می گردد.