این پروژه در مجاورت رودخانه زاینده رود روبروی فضای سبز محله باغ مشهد واقع شده است. نمای اصلی پروژه در سمت جنوب به فضای سبز، رودخانه و پارک مجاور آن نگاه دارد. نور و دید واحدها اکثرا از این جهت تأمین می گردد، نمای شمالی پروژه که ورودی از آن اتفاق می افتد در انتهای یک بن بست واقع شده است. بدلیل ضوابط ارتفاعی حاکم بر اصفهان طبق طرح تفصیلی در سمت شمال پروژه جهت تأمین نور همسایه مجاور شمالی در طبقه دوم به بعد تحت زاویه ۴۵ درجه عقب نشینی اجباری اتفاق می افتد که خود دستاویز ایجاد تراس های روی هم برای کاربری های سمت شمال پروژه می باشد.
فضای ارتباطی طبقات و تراس های عمقی که مانند ایوان های قدیمی در میان پروژه محلی برای نشستن و دیدن رودخانه و فضای سبز جلوی ساختمان می باشد در آکس زمین واقع شده و زمین پروژه را به دو قطعه تقسیم می کند. آرایش فضاها در هر طبقه در این دو جعبه و ارتباط آنها با ایوان میانی و فضاهای باز شمالی و به طور کلی ارتباط فضاهای بسته پروژه با فضاهای نیمه باز ایجاد شده و همچنین ارتباط بصری فضاها با هم و دیالوگ هایی که از پس آن بین این مجموعه فضاها ایجاد می شود شاکله اصلی این پروژه را تشکیل می دهد.
روند پروژه
به طور کلی هر طبقه این ساختمان از دو جعبه طولی و یک فضای میانی تشکیل شده است که ارتباط فیزیکی و بصری این جعبه ها توسط فضاهای میانی اتفاق می افتد . این جعبه بنا به عقب نشینی های اجباری در طبقات فوق از سمت شمال طولهای متفاوتی پیدا کرده و هر یک برای دیگری نقش تراس را بازی می کند. جعبه اولیه در طبقه همکف به دلیل ایجاد ورودی برای خودرو و انسان به سمت حیاط پروژه جابجا شده و ارتباط سالن طبقه همکف و فضای سبز را دو چندان کرده است. در هر طبقه اندازه و شکل و نقطه دید پنجره های سالن ها همسان با هم و خواب ها با تعریف متفاوت در نما نظم و سادگی پروژه را دو چندان نموده اند.دیوارهای پیرامونی و نما به همراه دیوارهای میانی اطراف پله که دو جعبه اصلی ساختمان را از هم متمایز می کند به عنوان المان سازه ای بکار گرفته شده و خود شبکه ای متشکل از دیوارهای بتنی ۲۵ سانتی متری سازه که به صورت نمایان تا انتها باقی مانده و نقش سازه معماری و نمای داخلی و بیرون پروژه را باز می کنند. سوراخ های قالب های بتنی این دیوارها با لوله های پلکسی در نور پردازی روز و شب پروژه نقش بازی می کند و نهایتا کل پروژه با سه متریال بتن، چوب و آهن شکل داده شده است. در طراحی جزییات این پروژه سعی بر آن بود که نهایت سادگی و برهنگی امکان ارتباط بی پیرایه معماری با محیط اطراف خود را ایجاد نماید. با لحاظ کردن محدودیت های اجرایی و بودجه کارفرما می توان نمود این سادگی را در جزییات پله، اتصال قابها به بتن نما و نرده ها و بدنه های جدا کننده فضاها یا که در جزییات چوبی پروژه دید.
