ویلا کوهپایه | دفتر معماری لاین

مشخصات پروژه ویلا کوهپایه

طراحی پروژه ویلایی کوهپایه در زمینی با مساحت ۱۲۰۰ متر مربع و زیر بنای مفید ۱۰۰۰ متر مربع در منطقه لواسان صورت گرفته است. مهمترین ویژگی بستر پروژه، قرار گرفتن در منطقه ای کوهستانی با اقلیم سرد و خشک و چشم انداز های متنوع به اطراف من جمله سد لواسان و کوهپایه های اطراف می باشد. بستر شیبدار پروژه با اختلاف سطحی در حدود ۱۵ متر میان بالاترین و پست ترین قسمت سایت، از مهمترین محدودیت ها و ظرفیت های طراحی پروژه قرار گرفت.

برنامه ریزی اولیه برای طراحی این ویلا در ۴ طبقه صورت گرفته و به ترتیب ذیل می باشد. طبقه اول شامل فضاهای پارکینگ ، انبار و تاسیسات می باشد. ورودی اصلی بنا، استخر و سوئیت مهمان در طبقه دوم جانمایی شده اند که با فضای ارتباطی به طبقه سوم که شامل فضای آشپزخانه، پذیرایی، نشیمن اختصاصی و تراس وسیع می باشد. مرتبط می شوند. در طبقه چهارم، چهار اتاق خواب، نشیمن خصوصی و تراس اختصاصی جانمایی شده اند.

ایده اصلی طراحی

ایده اصلی طراحی این ویلا،

از قرار گیری چهار مکعب مستطیل بر روی یکدیگر، با چرخش هایی نسبت به یکدیگر شکل گرفته است. با چرخش احجام سعی گردیده است تا علاوه بر تطابق فیزیکی کالبد پروژه با بستر  شیبدار طرح، تنوع حجمی مطلوب ایجاد و  دیدهای مطلوب به داخل ساختمان نفوذ کنند. ایجاد مکعب های سفید رنگ، خالص و به دور از عناصر الحاقی، استفاده از عناصر فلزی جهت ایجاد خطوط افقی در ترکیب حجمی، جانمایی سطوح بزرگ شیشه ای در جهت دیدها و تابش های مناسب ساختمان، تراش مکعب ها در جهت ایجاد یکپارچگی در حجم بنا، همگی از راهکارهایی بوده اند که در جهت تقویت ایده اصلی طراحی از آنها استفاده گردیده است.

طراحی تراس

از آنجاییکه در طراحی چنین ویلایی، تراس ها و فضاهای باز نقش عمده ای را ایفا می کنند، سعی شده است تا با ایجاد کیفیت خاص در این فضا، نقش آن را پر رنگ تر کرده باشیم.تراس اصلی این مجموعه در طبقه سوم و در کنار فضای نشیمن و پذیرایی اصلی قرار گرفته است. جهت استفاده از این فضا، پلی طراحی گردیده است که ارتباط بین فضای داخل و خارج را میسر می سازد. وجود این پل ارتباطی در تقویت حس گذار از فضای داخل به خارج و بالعکس تاثیر بسزایی داشته و  درمجموع این مسیر ارتباطی مقدمه ای بسیار مطلوب جهت وارد شدن به تراس می باشد.

محوطه سازی ویلا کوهپایه

در مسیر طراحی محوطه و فضای باز ویلای مذکور که خود اهمیتی کمتر از خود بنا ندارد،

دو نکته کلیدی مد نظر قرار گرفته است. ۱- پیوستگی فضای باز در پیرامون ساختمان و حداکثر استفاده از توپوگرافی بستر طرح ۲- ایجاد تنوع فضایی و ترکیب فضای باز و نیمه باز در محوطه.

به لحاظ پاسخگویی به موارد فوق، سعی شده است تا سکوهایی در ترازهای مختلف طراحی گردند که توسط پلکان و رمپ به یکدیگر متصل شوند. در راستای ایجاد تنوع فضایی، پیلوتی طراحی شده است تا علاوه بر ایجاد ارتباط بصری و فیزیکی میان محوطه بالا دست و پایین دست، فضای مکثی در این میان بوجود آورد که بتوان از آن به عنوان یک نشیمن در فضای نیم باز با دید مناسب و بهره بردن از عناصری چون فضای سبز و حرکت آب، استفاده کرد. لغزش احجام نیز در جهت گیری این فضا و حتی تعریف مسیر ورودی به داخل بنا تاثیر گذار بوده است.