ساختمان مسکونی خانه کوچک
معمار: مسیح فضیله
موقعیت : ایران، اصفهان
وضعیت : ساخته شده
مساحت: ۷۰ مترمربع
زیربنا : ۲۸۵ مترمربع
تاریخ ساخت : ۱۳۹۲ – ۱۳۹۵
کاربری: مسکونی
نظارت : مسیح فضیله
سازه : حسن فتحی
تاسيسات مکانیکی: عمادالدین زندیان
تاسیسات الکتریکی: حسین آلوئی
مديراجرايي: امین دردشتی نیا
گرافيست: عفیفه زندیان
مصالح: سنگ، چوب
کارفرما: عباس جعفریان
عکاس: فرشید نصرآبادی
جايزه: رتبه سوم مشترک جايزه معمار در گروه ساختمان های مسکونی آپارتماني، برگزار كننده مجله معمار، ۱۳۹۶
درباره پروژه ساختمان مسکونی خانه کوچک
خانه کوچک در زمینی به مساحت ۷۰ مترمربع به صورت شرقی_غربی دارای مجوز ساخت کامل در شهر اصفهان (ایران) ساخته شده است. زمین پروژه از سمت شمال، همجوار با زمین مسکونی و از سمت جنوب، محدود به ساختمان تجاری قدیمی است. تنها دسترسی پروژه، از گذر ضلع غربی صورت میگیرد که منظره کوه صفه اصفهان، از این سمت قابل مشاهده است و در ضلع شرقی نیز، مشرف به مرکز محله میباشد.
خواسته کارفرما طراحی دو واحد مسکونی مجزا بود، که با توجه به کوچک بودن ابعاد زمین، محدودیتهای مشرفیت و ارتفاع و محدودیت در تأمین نور و دید مطلوب، ما را با چالشهای مختلفی در طراحی، مواجه میساخت.
محدودیت های پروژه
با توجه به محدودیتهای موجود، ریزفضاهای هر واحد، در ترازهای ارتفاعی متفاوت قرار گرفت. علاوه بر این، به دلیل محدودیت در تأمین نور و دید مطلوب، با طراحی و ایجاد شکافها و برشهای معنادار در جدارههای نما، توانستیم نور طبیعی و دید مطلوب را برای فضاها تأمین نماییم، تا بدینگونه شاهد شکلگیری فضاهایی با کیفیتهای مطلوب و متنوع باشیم. برای تأمین نور بیشتر زیرزمین نیز، از فضای بلااستفاده شیب دار زیر پله اصلی استفاده شد تا تمام فضاها برخوردار از نور طبیعی باشند.
پله های هر واحد به صورتی طراحی شد، که ضمن القای حس حرکت در کل مجموعه، دسترسی به ریز فضاهای مختلف با سهولت بیشتری انجام پذیرد، بهگونهای که هر پاگرد پله وسیعتر و تبدیل به یکی از فضاهای اصلی خانه گشت.
نمای پروژه
نمای پروژه بر اساس اختلاف ترازها و به کار بردن خطوط و سطوح شکسته که برای رفع محدودیت و استفاده بهینه از پتانسیلهای موجود ( دید به کوه، نور طبیعی و ……) بود، شکل گرفت. با توجه به محدودیتهای قانونی مشرفیت (لازم است جدارههای نما تا ارتفاع ۱۷۵ سانتیمتر بسته باشد) در ضلع غربی، دیوارهای نما به صورت شکسته رو به خارج و دیوار پشت پله اصلی، به صورت شکسته رو به داخل ساختمان، طراحی شد، تا ساکنین از نور مطلوب جنوب بهرهمند گردند. در ضلع شرقی نیز، از سطوح نیمه شفاف چوبی به صورت زاویهدار، در پوسته نما، استفاده شد، تا باعث رفع محدودیتهای مشرفیت و تأمین حداکثر نور برای فضاها شود.
کاشت گیاهان
با توجه به علاقه کارفرما به گیاهان، از کوچکترین فضاها مانند فضاهای کاذب سقف سرویسهای بهداشتی و پشت و زیر پله ها، برای کاشت گیاهان استفاده شد، این امر باعث شد، ساکنین دید متفاوتی از هر مکان به این فضاهای سبز داشته باشند و همچنین در شکلگیری نمای پروژه، تأثیر به سزایی داشت. ایده دیگری که به دلیل محدودیت برای کاشت گیاهان عملی شد، تبدیل فلاورباکس افقی به فلاورباکس عمودی بود که باعث شد فضای بسیار بیشتری پوشیده از گیاهان شود که در نتیجه از لحاظ بصری-لامسه (چند حسی)، حس بهتری به ساکنین میداد و با عبور هوا از بین گیاهان، تهویه و سیرکولاسیون بسیار مطلوب بود.
