خانه ای که تمام تهران راجع به آن حرف می زنند
خانه ای که تمام تهران راجع به آن حرف می زنند
مجتمع قله المپوس (M.O.R)
فرشته اسدزاده و ایوو پکچ (Ivo Pekec)قفا
تقدیر شده جایزه ملی نقد معمای ایران
توصیفی با اغراقیت تمام
”ما در زمان وسیله محور زندگی می کنیم…به ضرباهنگ جایگزینی بدون توقف آن ها. (جامعه مصرفی / ژان بودریار)“
“خانه ای که تمام تهران راجع به آن حرف می زنند” مزاحی است با سبک زندگی تجملی بخشی از طبقه ثروتمند تهران و توصیفی است اغراق آمیز از سبک معماری که آن ها برای بیان فضایی تکبر و موقعیت استثنایی خود پنداشته اشان انتخاب می کنند. این پروژه دغدغه این را دارد که چگونه تیپولوژی آسمان خراش به عنوان ساز و کاری در خدمت تمایز این گروه اجتماعی و تبعیض فضایی در می آید.
چکیده
پوستر شامل یک متن تبلیغی تمسخر آمیز برای یک ساختمان مسکونی بلند مرتبه در تهران است، یک سکونتگاه اختصاصی و بسته gated community)) به نام قله المپوس. نام ساختمان از یک قله یونانی گرفته شده است، که بر اساس افسانه ها محل سکونت خدای عیش و نوش و لذت و غیرعقلانیت دیونیسوس، و خدای عقلانیت و استدلال آپولو بوده است. نام برج مظهر گفتگوی بین این دو است و این که چگونه “تکنولوژی عقلانی به خدمت امر غیرعقلانی در می آید” (نیویورک هذیان گو / رم کولهاس). این امر به خوبی در آسمان خراش، که دستاوردی کاملا آپولونی است ولی به خدمت امر دیونیسوسی در می آید، مشهود است.
هدف از مزاح
متن تبلیغی تمسخر آمیز گروهی از افراد طبقه ثروتمند تهران را هدف قرار می دهد که نمونه آن ها را می توان در صفحه اینستاگرام “بچه پولدارهای تهران” (Rich Kids of Tehran) مشاهده کرد. این افراد که به نظر همیشه آماده ژست گرفتن برای عکس هستند و دغدغه به رخ کشیدن سبک زندگی و ثروت خود را دارند، بهترین مشتری های قله المپوس هستند. خودنمایی افراطی این افراد، و نحوه ی تعمدی جدا کردن خودشان از دیگر طبقات، نشانگر “زوالی است که در آن بودن به داشتن، و داشتن به ظاهر شدنِ صرف تبدیل می گردد”. (جامعه نمایش / گی دُبور)
