دانشگاه سهند تبریز|شرکت توسعه طرح و ساخت پناه
دانشگاه سهند تبریز
معمار:شرکت توسعه طرح و ساخت پناه(بهنام میرانیان)
موقعیت:ایران -تبریز- شهر سهند-دانشگاه صنعتی سهند
وضیعت: تکمیل شده
مساحت:۱۷۰۰ مترمربع
کاربری: دانشگاه- آموزشی
تاریخ شروع:۱۳۹۴
تاریخ پایان ساخت: ۱۳۹۶
معماران اصلی:بهنام میرانیان
همکاران طراحی: احمدرضا خداکرم- مونا خدائی
کارفرما: دانشگاه صنعتی سهند تبریز
دفتر طراحی: شرکت توسعه طرح و ساخت پناه
عکاسی پروژه: محمدمهدی میلانی
درباره پروژه دانشگاه سهند تبریز
مرکز نوآوری دانشگاه صنعتی سهند
این پروژه جهت تبدیل سوله و انبارهای قدیمی در دانشگاه سهند به عنوان مرکز نوآوری دانشگاه صنعتی سهند جهت استقرار شرکت ها و دفاتر وابسته به این دانشگاه، پیشنهاد گردید.
۴ سوله موجود با توجه به کاربری های مورد نیاز که ۲ سوله جهت استقرار شرکت های دانش بنیان، ۱ سوله جهت استقرار فضای شتاب دهنده و کوورک (Cowork space) و ۱ سوله جهت استقرار دفاتر
نوپا (Startup) اتخاب گردید.
سپس این سوله های موجود توسط سازه های جدید به هم اتصال یافت این این سازه های جدید نقش بسیار مهمی در شکل گیری مفهوم پروژه ایفا می کند.
اتصال سازه های قدیم به یکدیگر توسط این سازه های جدید فضاهایی باز و آزاد در مقابل هر یک از این کاربری ها ایجاد شد .
این سازهای جدید باعث ایجاد فضاهایی باز و سیال در محیط پیرامونی پروژه شد
که همچنین به خوانش بصری و عملکردی فضای متصل به آن کمک کرد. به گونه ای هر فضای باز ارائه دهنده تعریف فضای بسته ی دربرگیرننده
ی آن است.
به این گونه که در این سازه های جدید
کاربری های خدماتی مربوط به هر قسمت مانند فضای استراحت و نشیمن، سرویس های بهداشتی، آبدارخانه، فضای گردهم آیی و در نهایت
اتاق جلسات شکل گرفت که از سوی دیگر به فضای بازمتصل به خود عملکرد بخشید
فضاها
این فضاهای باز ایجاد شده توسط سازه های جدید به سه قسمت تقسیم می شود که شامل فضای باز عمومی و رسمی که در قسمت ورودی
اصلی و به سمت دانشگاه می باشد، فضای باز نیمه
عمومی که صورت حیاط مرکزی و در ارتباط با شرکت های دانش بنیان می باشد و در اخر فضای باز خصوصی که در ارتباط با دفاتر نوپا که فراخور
کاربری آنها نیز می باشد، شکل گرفته است.
مسئله اصلی طراحی
مسئله اصلی طراحی ایجاد فضاهایی که هم به صورت محتوایی پروژه را به یک مجموعه واحد تبدیل کند هم از لحاظ فرم کالبدی باعث ایجاد
تداخل فضایی در کل پروژه شود .
در شکل گیری فضای آن نقش اساسی داشته است .با ایجاد چندین فرم مغلق به کل پروژه ،کاربری فضاهای ایجاد شده متمایز گشته است.
در سازه های جدید شفافیت جداره ها بیشتر شده که ارتباط
آنها را با آن فضای های باز شکل گرفته تقویت می کند. در این جداره ها سعی شده کلیه المان ها به صورت معلق و سیال باشد
(مانند اتاق جلسات و جداره ها و درهای ورودی).
ملاحظات طراحی به صورت اجمالی:
– استفاده از ساختار خطی استفاده شده در ساختمان دانشگاه
– استفاده از آجر در سوله های موجود جهت برقراری ارتباط با بافت اجری بناهای دانشگاه
– تغییر شکل سوله ها به صورتی که با کاربری جدید متناسب گردد
– استفاده از پنجره های باریک و کوچک در قسمت کاریری های اصلی با توجه به اقلیم سرد منطقه
