ویلا مزرعه شهرسب | گروه معماری حجم سبز

ویلا مزرعه شهرسب
معمار:گروه معماری حجم سبز(احسان محمدی، علی بصیری، محسن جعفری)

موقعیت : ایران،اصفهان،زیار،مزرعه مهدی آبادی
وضعیت : تکمیل شده
مساحت ساخته شده: ۲۰۰ مترمربع
کاربری : مسکونی
تاریخ: ۱۳۹۳-۱۳۹۴
معماران مسئول: احسان محمدی، علی بصیری، محسن جعفری
همکاران طراحی: سعیده هاشم زاده، مسعود قاسمی
کارفرما:دکتر مهدی بصیری استاد دانشگاه صنعتی اصفهان در رشته اکولوژی مرتع
معماری منظر: امیرطاهر شیرانی
سازه:گروه حجم سبز
تاسیسات مکانیک: ایمان امامی
تاسیسات برق: یاور صادق کیش
عکس: فرشید نصرآبادی

درباره پروژه ویلا مزرعه شهرسب

موقعیت پروژه

در منطقه شرق اصفهان به عنوان منطقه ای در پایین دست رودخانه زاینده رود از حدود ۱۵ سال پیش خشکسالی تدریجی و رو به رشدی ایجاد شد. مزرعه مهدی آباد به عنوان یکی از یزرگترین و مکانیزه ترین مزارع آن منطقه نیز از این امر مستثنی نبود. همزمان با این تغییرات و فشارهای حاصل کارفرما تصمیم می گیرد پرورش اسب اصیل عرب را به عنوان یک جایگزین درآمدی برای کشاورزی در پیش گیرد. بنابراین یک مرکز پرورش اسب با ۲۷ باکس در قالب یک حیاط مرکزی طراحی شد و در آن دو اتاق کارگری، یک دفتر و زین خانه در نظر گرفته شد. پس از این تغییر جهت درآمدزایی و رونق گرفتن این کسب و کار مالک، یک ویلا و دفتر کار جدید با بودجه ای بسیار محدود جهت استفاده شخصی و کاری سفارش داد.

توصیف پروژه

پروژه شامل یک ویلای تک خوابه و یک اتاق کار کنار ویلاست. الگوی کنونی استفاده از ویلا به اینگونه است که در تابستان‌ها پله‌های شمالی و در زمستان‌ها صفه جنوبی و در کلیه فصول آلاچیق شرقی محل نشت‌های دورهمی است. دفتر کار نیز به دلیل استفاده مکرر با وجود کوچک بودن به صورت مستقل طراحی شده و در آن سرویس بهداشتی و آبدارخانه مستقل دیده شده و سعی شد کمی استقلال خود را حتی در حجم حفظ کند.

تکنولوژی ساخت و تکنیک های اقلیم

یبا توجه به بودجه محدود پروژه بیش از ۹۰ درصد مصالح پروژه از آجر فشاری استفاده شد که به طور عمومی در ساخت و سازهای مرسوم به عنوان یک مصالح زیر کار استفاده می شود. در این روش دیوارها در سه جبهه به صورت باربر بوده و در سقف آن از تیرهای آهنی در سیستم طاق ضربی استفاده شده است. در جبهه جنوبی بر خلاف بقیه دیوارها که ۳۵ سانتی متری در نظر گرفته شد دیوار جهت ایجاد مشبک آجری ۲۰ سانتی متری کشیده شد و تیر بالای سر آن برای نصب سایه بانها به صورت اکسپوز قرار گرفت.

متریال پروژه

دغدغه اصلی پروژه یکپارجگی مصالح و تکنولوژی ساخت با ایده‌های اقلیمی غیرفعال پروژه بوده است. در واقع دیوارهای حرارتی ضخیم خود مثل یک باطری در اختلاف ۲۰ تا ۲۵ درجه ای تابستان کویر عمل نموده و شب‌ها با باز شدن بازشوها و بادگیر این جرم‌های حرارتی سرد شده و روزها با بسته بودن بازشوها و بادگیر مثل یک ظرف حرارتی (thermal sink) عمل می‌کند. این آجرها در سقف نیز به همین صورت عمل کرده و با ایجاد ماند زمانی (time lag) تاثیر زیاد بر کاهش نوسان درجه حرارت هوای داخل دارد. این جرم حرارتی آجری در شمال پروژه در ترکیب با صفه‌های پله‌ای رو به آب با توجه به قطر زیاد عملکرد را چندین برابر کرده و علاوه بر آن آبیاری درختان آن نیز خود یک ظرف حرارتی دائم ایجاد می نماید. این پله‌ها در تابستان برای نشستن عصرگاهی مورد استفاده قرار میگیرد.

چالش های طراحی

جانمایی پروژه باید به نحوه‌ای انجام می‌شد که از زمین گرمایی آب چاهها و از جرم حرارتی زمین و بادهای غالب غربی استفاده می کرد. همچنین ساختمان در فرایند طراحی در تراز پایین تر قرار گرفت تا پشته خاک استخر به عنوان بهترین جرم حرارتی پشت آن را بگیرد. بنابراین جبهه جنوبی استخر با توجه به بلند بودن خاکریز استخر جهت جرم حرارتی، فاصله و دسترسی مناسب و بادهای غالب غربی که از روی کشتهای غربی در تابستانها خنک می شدند و به ساختمان وارد می شدند انتخاب شد.

روند طراحی

در پشت فضای اصلی اتاق نشیمن اصلی بادگیری بر روی حوض‌خانه‌ای تعبیه شد که دهانه رو به غرب آن بادهای غالب منطقه را گرفته و با قرار دادن مه‌پاش در دهانه‌ها و فواره حوض‌خانه با ایجاد سرمایش تبخیری مستقیم فضای داخل را به خصوص در عصرها خنک می نماید و دهانه رو به شرق و پشت به باد آن هوا را خارج می کند. در کف ساختمان لوله‌های کف‌خواب در کل ساختمان خوابانده شد که این لوله‌ها از طرفی به آب چاه و از طرف دیگر به پکیج گرمایش وصل است. این ایده باعث می شود در هر زمان از سال آب با دمای ۱۴ درجه در کف سیرکوله شود که در تابستان با دمای ۴۳ درجه بیرونی بهترین منبع جذب گرمای هوا در داخل می باشد.