ساختمان پزشکان سقز
نام معمار: استودیو هرم (مرتضی علی نیا مقدم، حمید بابایی، هیوا ابن عباس)
موقعیت: ایران،کردستان، سقز
وضعیت: کانسپت
مساحت: ۳۷۸۵ مترمربع
کاربری: درمانی
تاریخ طراحی: ۱۳۹۷
کارفرما: هیوا ابن عباس
همکاران طراحی: بهاره شیسی، مرضیه گشاهی، سحر بیگدلی، فاطمه اسدسلیمانی، اندیشه اسکویی، الیکا زارعی، احسان کازرونی
جزئیات طبقات و کاربری آنها: یک طبقه پارکینگ و آزمایشگاه – بقیه طبقات اداری و درمانی
طراحی و دکوراسیون داخلی: دفتر معماری هرم
نوع سازه: اسکلت بتنی
نوع تأسیسات: داکت اسپیلیت
مشخصات پروژه ساختمان پزشکان سقز
ساختمانهایی با عملکردهای خاص و درمانی دارای محرمیتهایی در طراحی و اجرا هستند. مهمترین چالش این ساختمانها سازماندهی درست پلان و قرارگیری استاندارد فضاها در کنار یکدیگر است، به گونهای که هیچگونه مشکلی از لحاظ اندازه، مقیاس و دسترسی فضاها وجود نداشته باشد. از این رو در این پروژهها حل مسائل عملکردی اهمیت بیشتری نسبت به حجم و اتفاقات بیرونی بنا دارد. پروژهها معمولا حجمهای از قبل تعریف شده و نماهای مشخصی را به خود میگیرند.
چالشهای پروژه
چالشی که در پروژه با آن روبرو بودیم تعریف جدیدی از حجم (فرم) ساختمانهای درمانی بود. پروژهای که بتواند علاوه بر حل عملکردهای داخلی با شهر در ارتباط بوده، فرمی متفاوت نسبت به ساختمانهای درمانی داشته و فضاهایی برای دیالوگ و گفتوگو ایجاد کند. بدین ترتیب مهمترین مساله پروژه بعد از حل عملکرد، ایجاد فضاهای نیمهعمومی در نظر گرفته شد که بتواند در ارتباط با فضاهای داخلی باشند و همچنین دیالوگی با شهر برقرار کنند.
راهحل ارائه شده
برای پاسخگویی به چالش مطرح شده در پروژه از استراتژی چیدمان باکسها بر روی هم استفاده شد. بدین ترتیب که در هر طبقه و با توجه به عملکردهای درونی آن چند باکس دیده شد. با قرارگیری و چیدمان این باکسها بر روی یکدیگر طبقات مختلف شکل میگرفت و فضاهایی که مابین این باکس در هر طبقه خالی میماند به عنوان فضای نیمهعمومی در نظر گرفته شد. هر کدام از این باکسها در طبقات تعریف کنندهی عملکرد درونی آن هستند. به عنوان مثال در طبقه همکف فضای درمانگاه یک باکس مجزا و فضای داروخانه و تجهیزات پزشکی نیز به صورت باکسی مجزا دیده شد. نوع قرارگیری این باکسها بر روی هم با توجه به ضوابط شهری و همچنین دید محیط و اطراف و ارتباطی که فضاهای عمومی در طبقات میتوانند برقرار کنند، شکل گرفت.
باکسها برای ارتباط درست و عمیقتر به عنوان یک الگوی مشخص و مشابه در نظر گرفته شدند که با توجه به دید محیط و فضاهای داخلی، تناسبات و بازشوهای آن ها تغییر میکنند. بدین صورت که جدار بیرونی باکسها از متریال و بافتی مشابه پوشیده شد و فقط در یک جهت نمای شیشهای برای آن در نظر گرفته شد. این باکسها معرف عملکرد درونی خود در طبقات میباشند و از طرف دیگر با محیط اطراف با جدار شیشهای پیوسته که در آن وجود دارد ارتباط برقرار میکنند. فضای مابین باکسها نیز ایجاد کننده فضاهای نیمهعمومی بود که در ارتباط با داخل پروژه و محیط اطراف است.در نهایت به پروژهای رسیدیم که علاوه بر حل مسایل عملکردی که در بخش درمانی بسیار مهم بوده، در فرم بیرونی بنا نیز تغییر کیفی ایجاد شد و پروژه خود را در دیالوگی با شهر و محیط اطراف خود قرار داد.