ساختمان اداری آرامش | مهندسین مشاور ایده واجرا

ساختمان اداری آرامش
معمار:مهندسین مشاور ایده واجرا (مسعود نعمتی، علی نعمتی)

موقعیت : ایران،تهران 
وضعیت : بازسازی شده
مساحت :۶۷۵ متر مربع
مساحت زمین: ۱۲۰۰ مترمربع
تاریخ اجرا: ۱۳۹۶ – ۱۳۹۷
تيم طراحي: نسترن تهرانی، نگین امیری، نسترن نامور، آوات کهزادی، محمد صالحی، یاسمن نعمتی، آرش شباهنگ
کارفرما: گروه فلز
سازه: پدرام زرپاک
تاسيسات مكانیکی: پدرام احمدی
تاسیسات الكتريكي: کامران نراقی پو
اجرا: شرکت آبانگاه راه
نظارت: ایده و اجرا، علی نعمتی، شهاب خانجانی، اصغر خلیلی
گرافیست: حسین عزیزی
عکاسان: استوديو دید، حسین عزیزی، سروش کیایی
مصالح: استنلس استیل

درباره پروژه  ساختمان اداری آرامش

در میان انبوهی از مجموعه ­های آپارتمانی در یکی از کوچه­ های خیابان ولیعصر، بنایی مسکونی، متروک و ۲ طبقه با عمری در حدود ۴۵ سال یافت می­شود که سطح اشغال کم و به تبع آن حیاط وسیع، آن را به خوبی از سایرین متمایز می­ کند. عدم تخریب بنای قدیمی در کنار وجود درختان کهنسال پتانسیل مطلوبی برای پروژه محسوب و حفظ درختان در اولویت برنامه فضایی طرح تعریف گردیده است تا با بهره مندی از این مهم، نقشی موثر در تداعی کردن خاطرات فضایی مالکین پروژه ایفا گردد.

روند طراحی 

عدم وجود هر گونه نورگیر در ساختار پلان پروژه و عدم امکان ایجاد گشودگی در میانه­ ی بنا موجب سنگینی فضایی و عدم نفوذ نور طبیعی به لایه درونی گردیده که برای جبران این نقیصه ۲ لایه از بدنه­ پروژه شامل نمای خارجی و جداره­ داخلی بعدی، تا حد ممکن از شیشه به عنوان متریال شفاف بهره جسته تا فضای محبوس مرکزی تا حد توان با روشنای نور، احیا گردد.

در بدنه نمای پروژه با استفاده از سطح وسیع شیشه ­ای امکان بهره­ مندی از دید و منظر درختان کهنسال و سر به فلک کشیده فراهم شده و تلاش گردیده تا حد امکان، نوعی سیالیت فضایی میان “برون و درون” ایجاد شود و طراوت فضای سبز به داخل بنا گسیل شود. “خاطره ذهنی” حیاطی سرسبز و رویایی بعنوان مهم ترین “بازمانده” بنای پیشین حفظ گردیده چرا که ماهیت فیزیکی بنای اولیه در مقایسه با هویت معنوی آن،از ارزش معمارانه و فضایی قابل ملاحظه ای برخوردار نبوده است.

نمای پروژه

برای ایجاد نوعی حس تعلیق، از خصلت­ های ماهیتی و باطنی استیل که همانا انعکاس، اعوجاج و ایجاد فضای معلق بصری در بازتاب و بازنشر تصاویر در یکدیگر می ­باشد استفاده شده که فضاهای شگفت­ انگیز آیینه ­کاری­های سنتی ایرانی را به ذهن متبادر می­ کند در این فضاهاست که تعلیقی بصری با عمقی نامتناهی بیننده را در عالم خیال وارد می­ کند تا آنچه نیست را به بی­نهایتِ بودن، تبدیل و خاطره­ای ازلی را به ذهن انسان بازنمایی ­کند.

حال کوشش گردیده در عرصه­ های ممکن چه به صورت فضایی یا حجمی، بصری یا استعاری، این حس تعلیق و رها شدگی در بی نهایت القا شود. بر این اساس در پوسته بیرونی نمای پروژه از بیرون­ زدگی در طبقه میانی، به جهت ایجاد حس تعلیق فرمی بهره گرفته شده که این پیش ­آمدگی به قاب سازه­ای مجزا از بنا، از یک طرف آویز شده تا احساس تعلیق کنسول مذکور را تشدید نماید.

پوشش آینه مانند زیر کنسول به انعکاس وارونه تصاویر در آن کمک می­ کند که اقدامی مشابه،­ در راستای ایجاد تعلیق بصری به حساب می­ آید تا وجود خود را معلق، در میانه جهان واقعیت و خیال احساس کند. چنانکه تصویر بیرون ­زدگی حجمی در کنار هاله ای از عکس درختان موجود در بدنه نما منعکس گردیده و اتمسفری مشابه از تعلیق میان زمین و آسمان، یا این جهان و آن جهان را القا می­ کند. ماهیت معلق گونه پروژه در داخل بنا همانند فضاهای ارتباطی افقی و عمودی بعنوان محل گذر و نه مکث؛ نیز تکرار گردیده و تلاش شده از پتانسیل انعکاس نورپردازی خطی در بدنه­ های شفاف و مات استیل در راستای انعکاس­ های مبهم و تو در تو بهره گرفته شود تا احساس تعلیق و حضور در بی نهایت را در مخاطب تشدید نماید.