خانه هنر تهران|مهندسان مشاور گزینه(بیژن شافعی)
خانه هنر تهران
معمار:بیژن شافی
موقعیت:ایران،تهران،خیابان موسوی شمالی،ظلع جنوبی باغ هنر
تاریخ ساخت:۱۳۷۹
مساحت طبقه همکف:۱۳۵۱مترمربع
مساحت ساخته شده:۲۹۴۲مترمربع
کاربری:فرهنگی
اجرا:مهندسان مشاور گزینه
شرکت مشاور: مهندسان مشاور گزینه
تیم طراحی:پریناز میرزایی
سازه:کوروش صفائی
تاسیسات مکانیکی:عباس عمیدی
تاسیسات الکتریکی:وحید کاشانی
مدیر اجرایی:کامبیز فرهنگ فرهی
تیم اجرایی:محمد صفائیان
کارفرما:وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی
بوجه ساخت:۲/۵۰۰/۰۰۰/۰۰۰ریال
عکاسان:مریم کریمی،محسن طالبی
درباره پروژه خانه هنر تهران:
بخش اعظم باغ‌های عصر قاجار در دوران پادشاهی ناصرالدین شاه ساخته شده‌اند؛ یکی از این باغ‌ها که متعلق به کامران میرزا، پسر ناصرالدین شاه، بود به نام باغبان اتریشی‌اش، فیشر، به «فیشرآباد» شهرت یافت. با شروع جنگ جهانی دوم، متفقین از این باغ به‌عنوان مهمات‌خانه استفاده کردند و بدین منظور تعدادی ساختمان نظامی در آن ساخته شد. بعد از خروج متفقین، این محوطه در اختیار نیروهای نظامی کشور قرار گرفت. پس از انقلاب و تا سال ۱۳۷۷ نیز این باغ به‌صورت نیمه متروک در اختیار نیروهای نظامی بود. در سال ۱۳۷۷ شهردار وقت تهران به همت برخی از بزرگان حوزه فرهنگ و هنر، تصمیم به بازسازی بنا و تبدیل آن به یک مرکز فرهنگی هنری گرفتند. این مکان در بهمن ماه ۱۳۷۸ با حضور «سید محمد خاتمی» رئیس جمهور وقت، تحت عنوان «خانه هنرمندان ایران» افتتاح شد
معماری بنا:
پلان کلی ساختمان که بخشی از یک پادگان ارتش به‌شمار می‌رفت، همسانی بسیاری به تیپ پلان‌های ساختمان‌های دولتی یا همگانی دهه‌های بیست و سی خورشیدی در نقاط مختلف ایران داشت. در این تیپ پلان‌ها، یک سراسری بزرگ اندرونی با یک پلکان سراسری به دو طبقه بالا در ارتباط است و به همین‌سان راهروهایی که از یک سو نور می‌گیرند و از سوی دیگر به اتاق‌های بزرگ ساختمان دسترسی دارند. سقف این ساختمان در بخش درونشد به ساختمان شیروانی بوده که پس‌ترها آن را برداشته بودند و سقف با خرپا به صورت صاف روی آن پوشش داده شده‌است.
بازسازی:
در بازسازی و بهسازی این ساختمان، از مواردی استفاده شده که تغییر کاربری از یک کاربری نظامی به کاربری هنری فرهنگی را به نمایش بگذارد.ستون ها موجود در فضای سرسرای ورودی، قوطی فلزی است که برای هماهنگی با ویترین‌های کنار آن، به ابعاد ستون آجری نخستین دگرگون شده‌اند و فضای ورودی، حالت رواق گونه دارد که شکوه بیشتری را به فضا بخشیده است.
در کفسازی ها از سنگ‌های ایرانی مانند آذرشهر قرمز و زرد و نیز سنگ محلات که رنگ‌های گرمی دارد، بهره گرفته شده‌است. پرده‌ها و پنجره های راهرو ها از آمیخته‌ای از چوب و پارچه طراحی شده‌است. در زیرزمین ، یک سقاخانه و یک حوض طراحی شده که فضایی آرام را به شکل یک دایره فیروزه ای رنگ در بر گرفته‌است. در بخش‌های کنارین دو بال طبقه همکف، رستوران ،نگار خانه بخش باختری جای گرفته که در میان آن‌ها اتاق‌هایی برای نشست‌ها یا دفتر شاخه‌های گوناگون هنری در نظر گرفته شده‌است. در طبقه یکم، تماشاخانه در انتهای بال باختری جای گرفته و نمای دیوارهای آن آمیزه‌ای از آجر و خطوط کاشی فیروزه‌ای است.تالار کنفرانس در بخش میانی این طبقه و روی سرسرا جای گرفته‌است. همچنین دو بالکن روی بال خاوری و باختری برای پذیرایی در فضای آزاد پیش‌بینی شده‌است.
فضاها:
سالن‌های نمایش:
تالار جلیل شهناز: سالن برنامه‌های هنری، بزرگداشت‌ها، نشست‌ها، همایش‌ها، افتتاحیه و اختتامیه‌ها و رونمایی آثار با ظرفیت ۱۵۰ نفر
تالار فریدون ناصری: سالن برپایی برنامه‌های هنری، بزرگداشت‌ها، نشست‌ها، همایش‌ها، افتتاحیه و اختتامیه‌ها، رونمایی آثار و همچنین پخش فیلم با ظرفیت ۱۶۴ نفر
تالار غلامحسین امیرخانی: سالن کنفرانس، نشست‌های خبری، جلسات و کارگاه‌های آموزشی با ظرفیت ۴۰ نفر
تماشاخانه عرت الله انتظامی : سالن اجرای تئاتر مخصوص حمایت از آثار دانشجویی و هنرمندان جوان عرصه تئاتر با ظرفیت ۱۲۰ نفر
نگارخانه‌ها:
نگارخانه مرتضی ممیز مخصوص برگزاری نمایشگاه‌ها و کارگاه‌های آموزشی مختلف در زمینه هنرهای تجسمی به مساحت ۱۵۲ متر مربع شامل یک سالن بزرگ و دو سالن کوچک
نگارخانه غلامحسین نامی: مخصوص برگزاری نمایشگاه‌های مختلف به مساحت ۶۸ متر مربع
نگارخانه سید هادی میرمیرانی: مخصوص برگزاری نمایشگاه‌های مختلف به مساحت ۶۶ متر مربع
نگارخانه بهار: مخصوص نمایشگاه‌های مختلف و همچنین کارگاه‌های هنری به مساحت ۱۰۶ متر مربع
نگارخانه تابستان: مخصوص نمایشگاه‌های مختلف و همچنین کارگاه‌های هنری به مساحت ۱۰۶ متر مربع
نگارخانه پاییز: مخصوص نمایشگاه‌های مختلف و همچنین کارگاه‌های هنری به مساحت ۱۰۶ متر مربع
نگارخانه زمستان: مخصوص نمایشگاه‌های مختلف و همچنین کارگاه‌های هنری به مساحت ۱۰۶ متر مربع
