دانشگاه شهید باهنرکرمان| شرکت جلگه

دانشگاه شهید باهنر کرمان
معماران: امیرنصرت منقح، یوسف شریعت زاده، محسن میرحیدر، يدالله رزاقی، ب. فره وشي

موقعیت:ایران،کرمان،خیابان پژوهش
تاریخ:۱۳۵۱-۱۳۶۴
شروع پروژه:۱۳۵۱
پایان فازاول:۱۳۶۴
پایان فازدوم:۱۳۶۴
اتمام برنامه ریزی فازچهارم:۱۳۷۴
کاربری:آموزشی
مساحت سایت:۳۰۰هکتار
مساحت طبقه همکف(فازاول):۵۰۰۰مترمربع 
مساحت کل(فازاول):۱۶۵۰۰مترمربع
پیمانکار:شرکت جلگه
کارفرما:مرحوم اقای افضلی پور،وزارت فرهنگ وتحصیلات عالی
افتخارات:نامزد جایزه آقاخان سال ۱۳۷۱

درباره پروژه دانشگاه شهید باهنر کرمان

در سال ۱۹۷۲، مرحوم آقای افضلی پور که یک تاجر بشردوست بود، مجوز رسمی برای احداث یک دانشگاه درکرمان، را کسب کرد. آقای افضلی پور شرکت مشاوره بنیان را برای آماده سازی طرح جامع  دانشگاه و طراحی ساختمان های دانشگاه استخدام کرد. طرح جامع و مفاهیم طراحی دانشگاه به منظور برخورد با مشکل عدم قطعیت، توسعه داده شد.این به عنوان هدف پایه لحاظ گردید تا طراحی منعطف هم در داخل ساختمان و هم در ارتباطات داخلی ساختمان ها داشته باشیم.

طراحی :

در هر مرحله از توسعه، طرح دانشگاه شهید باهنرکرمان می بایستی علاوه بر دارا بودن طیف کامل و منسجم، اجازه گسترش های آتی بدون ممانعت از عملکرد سایر دپارتمان ها (بخش ها) را بدهد.طرح جامع دانشگاه از شبکه شهری اورگانیک کرمان الهام گرفته شده بود، که در طول تاریخ در پاسخ به شرایط آب و هوایی یک شهر کویری  تکامل یافته بود.

مشخصات بلوک های دانشگاه:

ارتفاع بلوک های ساختمانی دانشگاه شهید باهنرکرمان به سه طبقه محدود شده است و ملاحضات بهینه سازی لرزه ای، آب و هوایی، اقتصادی و گردشی لحاظ شده است. ارتباط و اتصال داخلی بلوک ها درطبقات بالا سبب ادغام فضاهای آموزشی و پژوهشی می گردد که سبب افزایش انعطاف پذیری فضا خواهد بود. این ارتباطات داخلی بخش های مختلف، سبب ایجاد سایه و سرپناه در زیر این مسیرهای ارتباطی در فضاهای باز بیرونی خواهد بود.

معماری دانشگاه:

فاصله دقیق  بلوک ها، علاوه بر نشان داده طرح ساختمان، باعث ورود نورطبیعی و کنترل آن در فضاهای داخلی ساختمان ها در کنار ایجاد سایه کافی درحیاط های داخلی ساختمان ها می شود. این ترتیب کلی، به افراد این اجازه را می دهد که کل محوطه کمپ دانشگاهی را از میان حیاط های درونی و مسیر های طاق دار با گذر از کمترین راه های انحرافی، به همراه حفاظت از نور مستقیم خورشید یا باران عبور کنند و یا به بخش های دیگر از طریق اتصال کریدورهای و پاسیوهای درونی داخل ساختمان ها دسترسی داشته باشند.